Op zaterdag 15 november nam ik deel aan het tornooi van Wit-Wit. De voornaamste reden hiervoor was mijn dubbelpartner van dienst, Jochen Adam. Ik had reeds lange tijd beloofd eens met hem een tornooi te spelen en belofte maakt schuld. We schreven ons voor de gelegenheid dan ook in in het heren dubbel B2, daar we beiden over het B2 klassement beschikken in het dubbel. Aangezien ik daar dan toch was, zocht ik me een geschikte mix partner voor gemengd dubbel B2. En die had ik meer dan ooit gevonden in Froni Van Daele, we kennen elkaar al jaren en hebben wel eens tegen elkaar gespeeld, maar nog nooit samen, nu was het dus zover. In beide disciplines stonden we eerste reekshoofd en werd er dus heel wat van ons verwacht!

Jochen en ik mochten de tornooidag op gang trekken en we namen het op tegen Joni Taildeman en Kris Ysebaert, voor mij een totaal onbekend duo, maar Jochen had er alle vertrouwen in. Het werd vrij snel duidelijk dat we op vele vlakken een stuk beter waren. We wonnen de eerste set dan ook zonder veel problemen met 21-11. In de tweede set hadden we de mindere kant van het veld, we lieten het tempo wat zakken en er werden hier en daar wat foutjes gemaakt. Dat maakte er een spannende set van die we uiteindelijk wel nipt wisten te winnen met 23-21.

De volgende poule wedstrijd zou een pak zwaarder worden, we moesten het dan opnemen tegen thuisspelers Glenn Spileers en Dimitri Waeterloos. We speelden op “centre court” en namen een vliegende start. In geen tijd hadden we een comfortabele voorsprong en pakten we de set met 21-7. In de tweede set kregen we het, zoals verwacht, een pak lastiger. Ons samenspel begon stilaan vorm te krijgen en we konden vrij aanvallend spelen. We hadden ook steeds enige punten voorsprong vast en kwamen op 20-17. We verloren wat ongelukkige punten en moesten de verlengingen in. We wonnen de de set toch nipt met 23-21.

Zo kwamen we onze poule door en mochten we het in de halve finale opnemen tegen Robin Cuvelier en Quentin Ducrocq. Alweer 2 onbekenden, wel blijkt Robin geen slechte enkelspeler te zijn, gezien zijn 19de plaats op de heren enkel ranking. Het beloofde geen gemakkelijke partij te worden dus. We begonnen opnieuw goed aan de partij en namen een mooie voorsprong van 5 punten. Bij een stand van 18-14 leek de eerste set bijna niet meer te kunnen ontsnappen. Toch liep het niet meer vanaf dat moment, we maakten enkele fouten en kregen het moeilijk in verdediging. We verloren de set, toch wat onverdiend, met 18-21. In de tweede set stonden we vrij snel onder druk. We kwamen op een achterstand en hadden niet meteen een antwoord op hun opgelegde spel. Toch liepen we nooit ver achter, maar waren ook nooit bij machte om de achterstand goed te maken. We verloren ook de tweede set met 18-21. Robin en Quentin wonnen later ook het tornooi.

Later op de dag mocht ik aantreden in het gemengd dubbel met Froni. In onze eerste wedstrijd moesten we het opnemen tegen Sofie Godfroid en Dirk Demil. We begonnen goed aanvallend aan de wedstrijd en kwamen zo snel op een degelijke voorsprong. We wonnen dan ook de eerste set comfortabel met 21-8. In het begin van de tweede set was het terug even zoeken naar ons aanvallend spel. We begonnen moeizaam, maar speelden terug een stuk beter in de 2de helft van de set. We wonnen de set overtuigend met 21-14.

Daarna mochten we het opnemen tegen Dominique Titiljon en Eric Van Erpe. Ik kende Eric van naam en wist dat hij een lastige tegenstander kon zijn, toch had ik er nog nooit tegen gespeeld en was het dus vooral afwachten. In het begin van de partij wisten we even niet wat er ons overkwam, we zagen de shuttles steeds te laat aankomen en de dame viste alles op een ongelooflijke manier over het net. We kwamen op een achterstand en verloren de eerste set met 15-21. In de tweede set begonnen we een stuk beter en konden we een kleine voorsprong vasthouden. We maakten zelf weinig fouten en kregen wat meer inzicht in de partij, we wonnen de tweede set met 21-15. In de derde set bleef het steeds spannend, we hadden nooit een grote voorsprong en kwamen ook nooit ver achter. Toch moesten we nipt de duimen leggen en verloren we de set met 18-21. Eric en Dominique wonnen later ook het tornooi.

Persoonlijke conclusie: Het dubbelspel met Jochen ging steeds beter, vooral onze 2de wedstrijd leek de beste. We draaiden goed samen en konden sterk aanvallen. Echter in de laatste match kregen we het niet voor elkaar om hetzelfde spel te spelen. Ook in het gemengd was het even zoeken naar het goede samenspel, ook daar ging het steeds beter, maar kwamen we misschien iets te snel tegen een goede tegenstander. We verloren wel 2 keer van de latere winnaars. Het moet gezegd, “den B2” is niet meer wat het was, met het nieuwe ranking systeem kan je gemakkelijk A (en ex-A) spelers tegenkomen. Toch lijkt het mij zeker voor herhaling vatbaar, eens ik nog eens B2 ben 😉 . Vanaf december vertoef ik vermoedelijk terug tussen de B1’tjes.

Na enkele jaren van afwezigheid deed ik dit jaar terug mee aan de provinciale kampioenschappen, Oost-Vlaanderen. Hoewel ik in alle disciplines eigenlijk het B2 klassement heb, deed ik toch overal mee in B1. Zo speelde ik mee het in het heren enkel, gemengd dubbel met Kim en was het de bedoeling om te dubbelen met Kjell. Echter had Kjell te veel last van een vervelende tenniselleboog en speelde ik uiteindelijk met Jan Tuerlinckx, Jan zat ook zonder partner door het uitvallen van Shane.

Op zaterdag 1 november mocht ik eerst aantreden in het heren enkel tegen Tom De Daele. Ik kende Tom niet, dus was het afwachten. De eerste set wist ik vlot te winnen met 21-12. De tweede set ging een stuk moeizamer, ik kon geen voorsprong bekomen en speelde heel nerveus. Ik kreeg een setpunt tegen op 20-21 en kwam met wat geluk weg. Daarna maakte ik 2 goede punten en won mijn eerste partij met 21-23.

Daarna mocht ik het opnemen tegen alweer een onbekende, Jeroen Vanhercke. Ik speelde opnieuw een zeer nerveus spel en wist nauwelijks deftige punten te scoren. Toch won ik deze partij gemakkelijker dan de eerste. Ik wist in 2 sets te winnen met 21-14 21-12.

In mijn volgende partij, de kwartfinale, moest ik het opnemen tegen 3de reekshoofd Seppe Debuysscher. Ik speelde nog steeds niet echt soepel en had weinig gevoel en slagvastheid. Toch kon ik een redelijke partij brengen, al waren er weinig rally’s te zien in de eerste set. Ik stond praktisch de hele set op een voorsprong, maar toch verloor ik de set nipt met 19-21. In de tweede set kwam snel op een 5 tal punten achterstand. Toch kwam ik nog terug, maar moest uiteindelijk toch een matchpunt laten aan Seppe. Dat punt wist ik te maken om vervolgens ook de 2de set binnen te halen met 22-20. In de derde set ging het terug lang gelijk op, ik speelde nog steeds ondermaats en niet echt druk zetten. Ik verloor de kwartfinale uiteindelijk met 17-21.

Exit in de enkel, op naar het dubbel dus. Met Jan mochten we het in onze eerste partij opnemen tegen Bert Melkebeke en Tim Van Den Berghe. Normaal zou dit een haalbare kaart moeten zijn voor Jan en mij, echter hebben Jan en ik nog nooit echt veel met elkaar gespeeld, dus werd het toch wat afwachten. We ging goed van start en namen vlot een comfortabele voorsprong. Zo wonnen we dan ook de eerste set met 21-14. In de tweede set kregen we niet echt een voorsprong te pakken en bleef de score lang gelijkopgaand. Toch kregen wij het eerste set punt maar konden het toch niet afmaken. We verloren de set nipt met 20-22. In de derde set gingen we terug een pak gretiger van start en wisten we opnieuw vlot een voorsprong te nemen. We wonnen de set met 21-12.

In de volgende wedstrijd moesten we het opnemen tegen Quentin Bouchez en Stefaan De Rijcke. Zij stonden als eerste reekshoofd en voor ons duidelijk de zwaarste wedstrijd uit de poule. We begonnen aan de mindere kant van het terrein en wisten niet goed hoe te spelen. Bovendien kregen we bijna geen aanvalskansen en werden er weinig rally’s gespeeld. We verloren de eerste set dan ook met 15-21. In de tweede set kregen we iets meer zicht op het terrein en de partij. We draaiden goed mee, maar moesten toch de set laten gaan met 18-21.
Exit in de dubbel, al hadden we niet bepaald de beste loting.

Op zondag mocht ik dan aantreden in het gemengd dubbel met Kim. Daarin mochten we het direct opnemen tegen het eerste reekshoofd Laurens Pluquet en Yasmine Vandevelde. We ging goed van start en maakten zelf de meeste punten. Toch bleef het lang spannend, maar we wonnen de eerste set nipt met 21-18. In de tweede set ging het iets beter, we gingen iets tacktischer spelen en wonnen zo ook de tweede set met 21-14.

Daarna mochten we het opnemen tegen Davy De Grauwe en Saskia Vereecke. Ook zeker een koppel om rekening mee te houden. We speelden nooit eerder mix tegen elkaar, maar gemakkelijk zou het zeker niet worden. We begonnen aan de mindere kant van het terrein en ik had zeer beperkt zicht op de shuttle. Bovendien maakten we te veel fouten en verloren we de set met 13-21. In de tweede set ging het dan een stuk vlotter voor ons en wisten we wel de set te winnen. We wonnen de set met ongeveer dezelfde score, 21-12. In de beslissende derde set kwamen we op een 6-11 achterstand. Die achterstand wisten we nog deels goed te maken, maar konden nooit echt meer gelijk komen. We verloren de partij in de derde set met 16-21.

Als laatste wedstrijd in de poule mochten we het dan opnemen tegen Edwin Hurst en Rosita Bracke. Daarin kenden we eigenlijk geen problemen en wonnen de partij uitermate vlot in 2 sets, 21-8 en 21-9. Het niveau verschil was toch wat te groot en de loting zat niet echt mee voor hen.

Persoonlijke conclusie: In het enkelspel kwam ik verder dan ik verwacht had, ik hoopte uiteraard wel een eindje te komen maar speelde daar zeker niet mijn beste wedstrijden. Toch kwam ik niet tegen onverslaanbare tegenstanders en verloor ik een partij die ik zeker kon winnen, dat op zich is natuurlijk wel jammer. In het dubbel met Jan was het vooral afwachten en verloren we eigenlijk verdiend van het eerste reekshoofd. We speelden niet slecht, maar ons samenspel kon zeker beter. In het gemengd benaderde ik het dichtste mijn niveau. We wonnen verdiend van het eerste reekshoofd, maar verloren uiteindelijk tegen een ander sterk koppel dat veel meer wedstrijden op degelijk niveau kan spelen. We missen net die ervaring om echt mee te doen voor de titels heb ik het gevoel. Al bij al nog eens leuk om mee te doen aan de provinciale kampioenschappen, al was het dit jaar veruit de slechtste sporthal uit de geschiedenis van de PK PBO! Hopelijk is het in de toekomst ergens anders, want daar wil ik in geen geval nog spelen.

Op zaterdag 25 oktober nam ik deel aan het tornooi van DZ99 in Zwevegem. Het was al enkele jaren geleden dat ik nog eens meegedaan had aan het tornooi van DZ99, de sporthal heeft ondertussen een flinke opknapbeurt gekregen en ook de groene vloer werd vervangen door een nieuw blauw exemplaar. Ik speelde er alleen dubbel met Kjell Janssens in het heren dubbel B. Het tornooi werd ingedeeld in verschillende poules, zo zaten wij in poule G en waren we zeker van 3 wedstrijden in onze poule.

We mochten onze eerste wedstrijd aanvangen rond 14u tegen Michiel Filliaert en Jonas Maes. We speelden op één van de 2 middenvelden en het zicht was voor mij zeker niet optimaal. Ik had heel wat moeite om alles goed in te schatten en speelde een heel slechte partij. Gelukkig wist Kjell wel zijn niveau te halen en wisten we zo toch relatief vlot de eerste match te winnen in 2 sets met 21-15 en 21-13.

Daarna mochten we het opnemen tegen het jongste en kleinste koppel van de reeks denk ik. De broers Warre en Senne Houthoofd, beiden heren ongeveer 1,5m groot en duidelijk in volle ontwikkeling. De techniek zat in ieder geval goed bij de heren, nu nog de kracht en de snelheid. Het was echter niet echt een partij voor ons en we maakten er het beste van, maar meer dan 21-9 en 21-7 zat er niet in voor de jonge broers.

Na het ontspannen matchke tegen de kleine broers mochten we het opnieuw opnemen tegen 2 broers, namelijke Joeri en David De Bolle. In tegenstelling tot de vorige match kregen we deze keer waarschijnlijke de grootste heer van de reeks tegenover ons. Toch hadden we weinig problemen om de punten te maken en konden we vlot ons eigen spel opleggen. We wonnen de partij eigenlijk vrij gemakkelijk met 21-10 en 21-12.

Zo waren we onze poule ongeschonden doorgekomen en mochten we het opnemen tegen Stijn Vanmeerhaeghe en Pieter Verhalle. Zij wisten het 2de reekshoofd te kloppen in hun poule, dus het beloofde een pak lastiger te gaan worden. We begonnen goed aan de partij en voelden vrij snel aan dat ook deze partij haalbaar zou worden. We speelden rustig en konden ook deze partij al bij al vrij vlot winnen in 2 sets met 21-12 en 21-13.

Zo stonden we in de halve finale en mocht het opnemen tegen 2 bekenden, Didier Marysse en Broes Naeye. De heren uit Waregem hebben steevast een goede verdediging het zou dus wel eens een lastige partij kunnen worden. We begonnen goed en kwamen al vrij snel op een mooie voorsprong waardoor we de eerste set wonnen met 21-12. In de tweede set lukte het ons niet om tot een deftige voorsprong te komen en bleef het dus lang spannend. Ik maakte in het slot van de set enkele foutjes en we verloren uiteindelijk de set met 17-21. Alles op de derde set dus, we gingen uitermate scherp van start en kwamen zo op een 11-2 voorsprong. Dit gaven we niet meer uit handen en we wonnen de set met 21-12. Op naar de finale dus …

In de finale mochten we het opnemen tegen 2 thuisspelers van DZ99, Steven Dhaene en de wel bekende Bjorn Vannieuwenhuyse. Voor de finale werd al volop uitgekeken naar de bar achteraf, maar eerst moest er nog even gespeeld worden. Kjell en ik gingen in een hoog tempo van start, we zaten snel op de shuttle en konden vrij gemakkelijk de aanval zoeken. We lieten praktisch geen kans onbenut en lieten de tegenstanders ook weinig kans om in hun spel komen. We speelden eigenlijk ook ons beste spel in deze wedstrijd en wonnen de partij overtuigend in 2 sets met 10-21 en 10-21.

Zo wonnen we het tornooi ogenschijnlijk gemakkelijk, maar moesten we toch steeds op onze hoede zijn en zelf het tempo hoog houden. Toch wonnen we verdiend het tornooi denk ik.

Persoonlijke conclusie: Ikzelf speelde in de eerste wedstrijd uitermate zwak, ik had weinig zicht op de shuttle en had duidelijk nog niet optimaal warm. Ik ging geleidelijk beter spelen naar mate de wedstrijden vorderden en speelde eigenlijk mijn beste wedstrijden in de halve finale, maar vooral in de finale. Het was tevens nog eens leuk om tegen Bjorn te spelen, enkele jaren speelden we meermaals tegen elkaar en kwa stijl zijn we beiden blijkbaar weinig veranderd. 🙂 Het was ook een leuk wederzien met enkele ‘oudere’ spelers van DZ99, die nog steeds de club en de organisatie volop trekken. And last bot not least, het was uitermate tof dubbelen met Kjell, ik kon vrijuit spelen en we voelen elkaar goed aan. Eens in de aanval waren we ijzersterk, maar ook verdedigend stonden we ons mannetje. We speelden enkele toffe partijen, zeker voor herhaling vatbaar! 🙂

Zaterdag 30 augustus, het laatste weekend van augustus, vond het tornooi van Plumula (Bornem) plaats. Eén van de weinige tornooien waar ik nog nooit aan deelnam. Omdat het een pouletornooi is en ik best nog wat training kon gebruiken nam ik deel aan het heren dubbel B1 samen met Kjell Janssens. Echter was Kjell geblesseerd aan zijn elleboog en was het afwachten wat hij kon.

Zaterdagmorgen om 11u mochten we aantreden. In onze eerste wedstrijd was het vooral aftasten wat Kjell kon. Zonder echt zwaar aan te vallen wisten we toch de eerste set vrij vlot naar ons toe te trekken met 21-9. In de tweede set speelden we een pak relaxer en zorgden we er voor dat we steeds op voorsprong bleven. We wonnen de set met 21-15.

In onze tweede partij zou het iets anders worden. We moesten het opnemen tegen een jong aanvallend duo. Wij begonnen goed en bij onze tegenstanders liep het niet echt. In geen tijd stond meteen de eerste set op het bord, we wonnen met 21-5. Ook de tweede set konden we meteen een mooie voorsprong nemen en kwamen we eigenlijk nooit onder druk. We wonnen de partij met 21-12.

In onze derde partij moesten we het opnemen tegen de favorieten voor de tornooiwinst. We gingen deze keer minder goed van start, ikzelf maakte teveel directe fouten en we stonden meteen een 5-tal punten achter. We konden deze achterstand niet meer goed maken en verloren met 14-21. In de tweede set wisten we wel een kleine voorsprong te nemen, mede doordat Kjell wat forceerde. Hierdoor stonden we wel op voorsprong, maar was het moeilijk dit vol te houden. Langzaam verloren we onze voorsprong en moesten we ook de tweede set afgeven met 16-21. Hiermee waren onze tegenstander zeker van poulewinst en restte ons nog alleen te spelen voor de eer.

In onze laatste wedstrijd mochten we het nog opnemen tegen het 2de reekshoofd. Voor beide partijen enkel nog een wedstrijd voor de statistieken, het ging er dan ook relaxed aan toe. Toch wisten we ook deze partij mooi te winnen met 21-15 en 21-18.

Zo eindigden 2de in onze poule.

Persoonlijke conclusie: De 3 partijen die we wonnen waren zeer overtuigend. In de wedstrijd waar we echt aanvalskracht konden gebruiken werd duidelijk dat dit niet mogelijk was op dit moment. Toch gaf het een bemoedigend gevoel naar de competitie toe. Hopelijk herstelt Kjell snel van zijn blessure.

Het goede weer lijkt voorbij, augustus loopt op zijn laatste benen en het nieuwe competitieseizoen staat voor de deur. Zoals al enkele jaren is het dan tijd voor het tornooi in Bertrix. Het was voor mij tevens zo’n anderhalf jaar geleden dat ik nog eens deelnam aan een tornooi, bovendien was ik in alle 3 de disciplines gezakt naar B2.
Ik nam deel aan het tornooi om 2 hoofdredenen:
– Wedstrijdritme en training voor de komende competitie
– Mijn clubspelers zien me liever als B1, dus probeerde ik om de nodige punten te sprokkelen 🙂

Ik nam deel aan het HD B1 met Kevin, het GD B1 met Kim en speelde tevens mee in de enkel B1.

Zaterdagmorgen, 23 augustus om 9u was het zover. Kevin en ik mochten het opnemen tegen Sylvain Deremiens en Louis Lejeune. Een totaal onbekend koppel, zoals de meeste spelers waar ik tegen zou spelen. 2 jeugdige kerels probeerden de strijd aan te gaan, maar al snel bleek dat wij een maatje te groot zouden zijn. We moesten zeker niet goed spelen om de punten te pakken en wonnen de partij zeer vlot met 21-8 en 21-12. Tot zo ver de dubbel, onze volgende partij stond meteen gepland om 21u ’s avonds.

Gelukkig was ik daar niet alleen voor de dubbel en mocht daarna aantreden in het gemengd met Kim tegen Julien Jadoulle en Nathalie Godfroid. We openden wat zenuwachtig, maar ook onze tegenstander maakte de nodige fouten. We kwamen eigenlijk nooit in problemen en wonnen de partij met 21-10 en 21-12. Daarna kregen we een cadeau en moesten we zelfs niet aantreden in de 2de ronde, wegens een blessure bij onze tegenstander.

Later op de dag mocht ik dan ook aantreden in het heren enkel. Ik mocht openen tegen Julien Jadoulle, die ik nog kende uit de mix van daarnet. Ik was dus op mijn hoede en wist wat ik ongeveer kon verwachten, veel fouten bij mijn tegenstander 😉 Ik startte goed en won de partij uitermate vlot met 21-5 en 21-10.
In mijn 2de partij nam ik het op tegen Pierre Devillers, het was meteen duidelijk dat dit een stuk zwaarder zou worden. Ik moest een pak harder werken voor mijn punten maar kon wel steeds een voorsprong behouden. Ik won de partij in 2 nipte set met 21-18 en 21-18.
Dat was meteen ook de laatste enkel van de dag.

Daarna gingen Kim en ik verder met het gemengd, we namen het op tegen Damien Cortis en Zoe Parmentier. We begonnen uitermate sterk aan de partij en stond zeer snel 10 punten voor. We wonnen de eerste set met 21-12. In de tweede set kregen we een ander spelbeeld, de dame kwam sterker aan de start en ook de heer begon er in te geloven. Wij begonnen niet optimaal aan de set en verloren de set met 16-21. In het begin van de derde set moesten we paraat staan. We begonnen goed en bleven deze keer ook goed druk zetten. We wonnen de set uiteindelijk vlot met 21-5.

Tot slot van de dag mocht Kevin en ik aantreden tegen het 3de reekshoofd in het herendubbel Jean Philippe Mathy en Gregory Van Roy. Kevin had eerder op de dag verloren van Jean Philippe waardoor we ongeveer wisten wat hij in zijn mars had. Het was ook meteen duidelijk dat we een stuk sneller spel moesten spelen als in onze 1ste partij. We gingen goed mee en wisten de eerste set te winnen met 21-18. in de tweede set speelden we een uitermate goede set, we konden meer en meer aanvallend spel brengen en ook verdedigend kwamen we niet in de problemen. We wonnen de partij met 21-13.

Het einde van de dag en meteen 6 wedstrijden op rij gewonnen!

Na een korte nachtrust mocht ik zondagmorgen terug de strijd aanvatten om 9u. In het enkel spel mocht ik het opnemen tegen Joel Ceuterick (die in dubbel A is). Een technisch zeer sterke speler en dus meteen een zware dobber om wakker te worden. De eerste set wist ik een kleine voorsprong te nemen en de set te winnen met 21-15. Ook in de tweede set kwam ik op 17-13. Toch kon ik deze keer niet doordrukken en kwamen we gelijk op 19-19. Daarna wist ik 2 goede punten te pakken en won de partij met 21-19.

3 uur later mocht ik het dan opnemen tegen Christophe D’Amico, volgens mijn vorige tegenstander zeker een haalbare kaart voor mij, al was ik daar zelf zeker niet gerust in. In de eerste set kon ik wel de punten maken, maar kreeg het bij momenten ook zwaar te verduren. Ik kwam op 18-20 achterstand, maar wist alsnog de set te pakken met 23-21. In de tweede set ging het vervolgens lang gelijk op tot 13-13. Daarna wist ik een kloofje te slaan en de set te pakken met 21-17. Door deze winst stond ik zowaar in de finale van het enkel spel, zowat het laatste wat ik had verwacht.

Na 2 enkels gespeeld te hebben mochten Kevin en ik terug samen aan de slag. We moesten het deze keer opnemen tegen 1ste reekshoofd Anthony Biondolillo en Leo Lejeune. We wisten al snel waar kun sterkte lag. Een goede netspeler vooraan en een sterke aanvaller achteraan in het veld. We stonden meteen 0-7 achter. Toch vochten we ons terug, maar konden de achterstand nooit meer volledig goed maken en verloren de set met 17-21. In de tweede set maakten we teveel persoonlijke fouten en waren we niet in staat om echt druk te zetten. We verloren de partij met 14-21. Exit in de halve finale.

Normaal kon ik dan enkele uren rusten, echter werd de volgende mix partij sneller gepland dan voorzien. Kim en ik mochten het opnemen tegen 2de reekshoofd Nicolas Foret en Thi Yen Nguyen. We speelden op zowat het slechtste terrein van de sporthal, een donkere hoek en een dichtstaande muur langs de zijlijn. We konden beginnen aan de goede kant van het terrein en wisten de eerste set mooi te winnen met 21-15. In de tweede set kregen we geen vat op het spel, we konden niet meer het aanvallende spel brengen van de eerste set en verloren met 15-21. In derde set gingen we terug goed van start en draaiden we op 11-5 voorsprong naar de mindere kant. In geen tijd stond het terug 12-12 en werd het vechten voor ieder punt. We hielden onze concentratie en wonnen de partij met 21-17! Daarmee haalde ik mijn 2de finale van de dag.

In die finale mochten Kim en ik het opnemen tegen Ludovic Lecomte en Melissa Catoire. Vooral Ludovic kende ik nog, 3 jaar geleden namen we het in Herne ook tegen hem op, hij is tevens een uitstekende speler en in het enkel en heren dubbel spel A. Het beloofde geen gemakkelijke partij te worden, maar zeker met mogelijkheden. We gingen wat aarzelend van start en konden niet echt een voorsprong nemen, toch speelden we goed mee en waren de meeste rally’s voor ons. We wonnen de eerste set nipt met 21-19. In de tweede set kregen we een ‘boost’ en wisten we vrij snel 5 punten voorsprong te nemen. We hielden ons goede spel vast en wonnen de finale met 21-12! We speelden beiden onze beste wedstrijd van de dag, tevens wist Ludovic niet door de verdediging van Kim te komen wat ons veel vertrouwen gaf en waardoor ik nooit het gevoel had de partij te kunnen verliezen.

Na de ene gewonnen finale mocht ik beginnen aan de finale in het enkel spel. Ik mocht het opnemen tegen een jonge knaap, Louis Gravet. Mijn verwachtingen waren minimaal, niet weggespeeld worden en proberen een setje te pakken was mijn doel. Mijn shuttle-gevoel was ondertussen goed na de vele wedstrijden, het was dus zaak om het fysiek vol te houden. De eerste set ging meteen goed en ik kon steeds op een 3-tal punten voorsprong blijven. Ik won de set met 21-16. Doelstelling al bereikt dus eigenlijk, in begon dan ook wat zwak in de tweede set om wat “uit te rusten” en kwam op 5-1 achterstand. Toch had ik het gevoel mee te kunnen en vocht me terug in de set. Bij mijn tegenstander liep het niet zo vlot meer terwijl ik goede varieerde in mijn slagen en ook relatief korte punten kon maken. Ik ging erop en erover en kwam op 20-13 voorsprong. Toch liet ik mijn tegenstander nog wat terugkomen en won het tornooi met 21-18! Absoluut een mooie en verdiende winst, wat ik zeker niet had verwacht.

Persoonlijke conclusie: In het dubbel speelden Kevin en ik slechts 1 goede partij, tegen het 3de reekshoofd. In de halve finale maakten we teveel fouten en hadden we geen pasklaar antwoord op hun spel, hoewel we technisch een pak sterker waren konden we dit toch niet uitbuiten. In het gemengd met Kim groeiden we echt in het tornooi. Het was vooral aftasten waartoe we in staat waren na een lange tijd niet samen gespeeld te hebben. Vooral Kim speelde haar beste wedstrijd in lange tijd op het moment dat het moest, in de finale.
In het enkel spel won ik alles in 2 sets, maar kreeg het zeker niet gemakkelijk, technisch was ik steeds de betere, maar volhouden en vechtlust was vooral de boodschap. Ik gaf iedere keer alles en kan dan ook heel tevreden terugkijken op mijn overwinningen.

Waar ik vooral alles wou inzetten op de dubbel en mix (om mijn partners niet teleur te stellen), speelde ik ook mee in het enkel om vooral slagvastheid en mijn conditie wat aan te scherpen. Daarom vond ik het verlies in het dubbel extra jammer. Fysiek ben ik er wel zeker op vooruit gegaan gezien mijn 12 wedstrijden op 2 dagen 🙂 .

Met ons drieën wisten we tevens de club prijs van het tornooi te winnen en waren we de beste club van het tornooi. We kregen hiervoor een bak trappist mee met de melding “delen met alle spelers die meegedaan hebben hé“! Aangezien Kim weinig of geen bier drinkt, schol broer!
Een geslaagd tornooi in ieder geval!

Op 9 en 10 maart was het nog eens tijd om mee te doen aan het tornooi van Wetteren. Het afgelopen jaar was men in Wetteren druk bezig met het bijbouwen van een nieuwe sporthal, het zou dus afwachten worden. Ik schreef me in voor de 3 disciplines, enkel, dubbel met Kevin, gemengd met Kim.
Ik stond in het dubbel 1ste reekshoofd, in het gemengd 2de reekshoofd en in het enkel zelfs 3de reekshoofd.

Op zaterdagmorgen mocht ik aantreden in het enkelspel tegen Joeri De Bolle en mocht dat meteen doen in de nieuwe sporthal. Al snel had ik door dat het zicht op de shuttle zeer pover was en ook de vloer (parket) bood weinig grip. De eerste set liep wel vlotter dan verwacht, ik won de set zonder echter goed te moeten spelen met 21-13. In de tweede set maakte ik teveel fouten en stond meteen op een te grote achterstand. Ik verloor de set met 15-21. Ook in de derde set ging ik niet echt goed van start, opnieuw een kleine achterstand. Ik kon echter nog bijna gelijk komen op 16-17, maar verloor uiteindelijk toch de partij met 17-21. Exit in de enkel.

Later op de middag mochten Kevin en ik dan aantreden in het dubbelspel. Als eerste wedstrijd in de poule mochten we het opnemen tegen Jeroen Van Gerwen en onze eigen Stijn Eloot. Jeroen vooral bekend van zijn sterke mix, Stijn bekend voor zijn explosief, krachtig en solide spel. Kevin en ik gingen vrij degelijk van start en wonnen vlot de eerste set met 21-13. In de tweede set waren vooral Jeroen en Stijn wat beter op elkaar afgestemd en bleef het steeds gelijk op gaan. Met enkele leuke rally’s wonnen we de partij uiteindelijk in verlenging met 26-24.
In onze 2de dubbel mochten we het opnemen tegen Ewout Baeckeland en Brecht Van Hoeymissen. Het was even opletten in het begin van de eerste set, maar al snel stonden we aan de goede kant van de score. We wonnen de partij eigenlijk vrij eenvoudig in 2 sets met 21-11 en 21-13.
Daarna mochten we het opnemen tegen 2 onbekenden (voor mij), Tim Vekemans en Tim Van Herbruggen. Een jong duo die we zeker niet mochten onderschatten. We brachten niet echt ons beste spel, maar wisten wel de eerste set te winnen met 21-18. Ook in de tweede set bleef het spannend, we konden geen voorsprong nemen en moesten de set laten gaan met 18-21. In de derde set konden we wel enigszins een voorsprong nemen, maar nooit echt gerust zijn. We wonnen de partij nipt met 21-18.
Hierdoor hadden we onze 3 wedstrijden in de poule gewonnen en konden we meteen door naar de finale.

In die finale moesten het opnemen tegen Stijn en Eddy (ex-A) Van Herbruggen. Absoluut geen gemakkelijke opdracht tegen 2 dubbele meters. We speelden uiteraard voor onze kansen en hadden een degelijke wedstrijd. De eerste set moesten we toch nipt laten schieten met 17-21. In de tweede set namen we vervolgens wel een goede start en konden we een 11-6 voorsprong nemen. Jammer genoeg konden we deze niet vast houden en verloren we alsnog de 2de set met 19-21. Uitermate jammer, want de 2de set had eigenlijk wel van ons moeten zijn, we kunnen ons zelf echter weinig verwijten. We konden onze eigen foutenlast beperken, maar speelden misschien tactisch iets minder sterk.

Op zondag mocht ik dan aantreden met Kim in het gemengd. Als eerste partij kregen we het duo uit Ronse voor ons, Erwin Huyghe en Julie De Vos. In de eerste set was het toch even op tempo komen en wakker worden. We wonnen de set wel 21-17, maar het was zeker niet zoals het moest. In de tweede set konden we iets vlotter spel brengen en regende het fouten bij de tegenstander. We wonnen de set met 21-6.
Daarna moesten we het opnemen tegen Jonathan Govaerts en Sofie Van Landeghem. In de mixcompetitie eerder dit seizoen wisten we hier nog vlot van te winnen, maar gemakkelijk zou het zeker niet zijn. De eerste set wonnen we gemakkelijker dan verwacht met 21-12. In de tweede set ging het allemaal niet zo vlot meer en maakte ik in de mid-game teveel fouten. Ik wist met toch danig te herpakken, maar we moesten toch nipt de set laten gaan met 20-22. In de derde set kregen we het moeilijk, we kwamen enige punten achter en wisten niet meteen terug te slaan. Toch kwamen we naar het einde van de set terug en wonnen we nipt met 21-19.
Daarna mochten we het opnemen tegen Nick Dermaux en Veronique Cloquet. Ook een niet te onderschatten duo, maar normaal wel haalbaar. Ik wist dat Nick nog enkele mooie schijnslagen in het gamma had, dus we waren op onze hoede. De eerste set konden we mooi winnen met 21-14. Ook in de tweede set kenden we eigenlijk weinig problemen en wonnen we vlot met 21-11.
Als laatste poule wedstrijd mochten we het opnemen tegen Bert Melkebeke en Annelien Schelfhout. Bert ondervond enige hinder in de arm en vreesde voor opgave. Het werd bijgevolg nooit echt een degelijke wedstrijd. We wonnen met 21-10 en 21-7.

In de finale mochten we het opnemen tegen het 1ste reekshoofd en ons zwart beest van vorig jaar Jeroen Van Gerwen en Maaike Pollet. We waren dus gebrand op een goede prestatie. We gingen goed van start en wonnen de eerste set uitermate vlot met 21-9. In de tweede ging het zoals verwacht wel een stuk moeilijker, we konden wel enige voorsprong nemen en behouden. We wonnen uiteindelijk de set maar nipt met 21-19. Maar de winst was een feit!

Persoonlijke conclusie: Enerzijds was ik wat teleurgesteld na de snelle uitschakeling in het enkelspel. Anderzijds had ik ook geen al te hoge verwachtingen daar ik weinig of niet meer train en ook de motivatie niet optimaal was. Wel hoopte ik op een degelijke prestatie in de dubbels en mixen, dit niet zozeer voor mij maar voor mijn partners niet teveel teleur te stellen. In het dubbel met Kevin speelden we doorheen de poule geen echt goede wedstrijden, het ging vaak te traag en we maakten teveel fouten om degelijk te noemen. In de finale speelden we dan wel weer een goede partij. In het gemengd met Kim kon ik over het geheel best wel tevreden terug kijken. In de poulewedstrijden hadden we af en toe een dipje, maar op de belangrijke momenten stonden we er. Dat we het tornooi uiteindelijk konden winnen tegen Jeroen en Maaike, maakt het extra mooi. Ik kan dan ook wel best tevreden terugkijken naar mijn prestatie.

Eind augustus, een nieuw badmintonseizoen staat alweer voor de deur. De nodige voorbereidingen moeten dus getroffen worden, al enkele weken zijn we terug aan het trainen. Het laatste weekend van augustus, de ideale tijd om een voorbereidingstornooitje te spelen, zodat we weten waar we aan toe zijn voor de komende competitie. Ik nam deel aan het tornooi van Bertrix (Ardennen-Walonie), ik speelde er dubbel met Kevin, gemengd met Kim en enkel.

Op zaterdag mochten Kevin en ik starten met een dubbel tegen het plaatselijk top duo,  Guillaume Andre en Stéphane Van Hoey. Al snel werd duidelijk dat het een haalbare kaart was, maar vanwege de slechte verlichting en dichte muren naast het terrein werd het zeker niet gemakkelijk. We verloren de eerste set met 17-21. De tweede set stonden we aan de betere kant en hadden steeds een kleine voorsprong, toch konden we pas de set pakken in de verlengingen met 27-25. De derde set kwamen we 9-11 achter aan de wissel, waarna we steeds beter gingen spelen en de wedstrijd wonnen met 17-21.
Door het oog van de naald in de tweede set, maar wel in de tweede ronde.

Daarna mocht ik het met Kim opnemen tegen Jean Musso en Lizhen Lin. De eerste set ging uitermate vlot en wonnen we zeer overtuigend met 21-7. In de tweede set kregen we aanvankelijk toch wat tegenstand en moesten we geconcentreerd blijven. Dit lukt prima en we wonnen de partij met 21-14.

Daarna speelden Kevin en ik nog een dubbel tegen Simon Dupont en Raymond Fievet om een plaatsje in de halve finale. De eerste set ging ook hier uitermate vlot. We stonden in geen tijd 10 punten voor. We wonnen de eerste set met 21-7. In de tweede set verwachtte ik heel wat meer tegenstand en dat was er ook. We konden nooit meer dan 3 punten voorsprong nemen, maar we konden onze voorsprong wel steeds behouden. We wonnen de tweede set met 21-18. De halve finale was een feit.

Als afsluiter van de dag mocht ik nog enkelen. Ik moest het opnemen tegen één van de weinig bekenden (en vlaming), Wim Van Den Bergh uit Hebad. Geen gemakkelijke partij, maar mits goed spel haalbaar. Ik begon sterk aan de partij en nam tot mijn eigen verbazing vrij snel een mooie voorsprong, ik kwam op 20-10 op mijn eerste setpunt. Ik wist de eerste set te winnen met 21-15. In de tweede set ging ik goed door en kon steeds de druk bij mijn tegenstander houden. Ik won ook de tweede set vlot met 21-13.

Op zondagmorgen mocht ik dan meteen terug aan de slag in het enkelspel. Ik mocht het er opnemen tegen eerste reekshoofd (en top tien speler van van B1 ranking) Arnaud Raeymaekers. Ik wist de eerste set mooi te winnen met 21-17. Ik kon goed opbouwen en maakte zelf weinig fouten, iets wat me minder lukte in de tweede set. De te hoge foutenlast van mezelf gaf me geen kans tot het opbouwen van rally’s. Ik verloor de tweede set met 12-21. In de derde set wist ik terug minder fouten te maken en meer de druk bij mijn tegenstander te leggen. Ik speelde ook een pak slimmer en wist de partij te winnen met 21-15. Een plaats in de halve finale!

Nadat ik bekomen was van mijn enkel mocht ik meteen terug aan de slag in het dubbelspel. In de halve finale namen Kevin en ik het op tegen de nummer 2 van de plaatsinglijst, Cédric Hubert en Pierre Manuel Wauthier. In de eerste set wisten we vlot de aanval te nemen en zo ook mooi de punten te scoren. We wonnen overtuigend de eerste set met 21-13. In de tweede set was het een pak spannender. We speelden zelf minder aanvallend en maakten teveel fouten. Toch bleven we aan de goede kant van de score en wisten we de tweede set te winnen met 25-23. Ons plaatsje in de finale was verzekerd.

Na een korte middagpauze namen Kim en ik het dan op tegen Jean Philippe Fourrez en Mélanie Compere. We stonden tegen een zeer aanvallend duo, wat het zeker niet gemakkelijk maakte. We moesten een kleine achterstand toestaan en waren niet bij machte het spel te veranderen. We verloren de eerste set met 18-21. Ook in de tweede set wisten we wel enkele mooie punten te maken maar toch kwamen we niet onder de druk vandaan. We verloren ook de tweede set nipt met 18-21. Een nipt verlies, tegen de latere winnaars van het tornooi.

Meteen daarna mocht ik mij klaarmaken voor de finale in het herendubbel. Kevin en ik moesten het opnemen tegen het andere vlaamse duo, Jan Declercq en Wim Van Den Bergh. Een top B1 duo die zelfs kan meedraaien in de A reeks en in 1ste liga speelt. Een zeer zware partij, toch gaven we ons niet zomaar gewonnen. We probeerden zo snel en zo vlak mogelijk te spelen, wat ook vrij aardig lukte. Toch stonden we steeds enkele puntjes achter en moesten we de set laten gaan met 18-21. Ook in de tweede set wisten we geen voorsprong te nemen en werden we meteen op achtervolgen aangewezen. We konden opnieuw wel bijblijven maar moesten de partij toch laten gaan met 16-21. Toch een mooie 2de plaats voor het eerste tornooi van het seizoen.

Na een beetje bekomen te zijn van de dubbel mocht ik het alweer tegen Jan Declercq opnemen in het enkelspel, dit voor een plaatsje in de finale. Ik ging zeer goed van start en kwam op een 8-2 voorsprong. Ik kon die voorsprong echter niet behouden en voelde dat ik het fysiek niet meer kon bolwerken (dit was mijn 9de wedstrijd van het weekend en mijn 3de wedstrijd in 2 uur tijd) om lang mee te gaan in de rally’s. Ik moest de set laten gaan met 12-21. In de tweede set probeerde ik toch aan te klampen, al stond ik terug vrij snel op een achterstand. Ik probeerde er het maximale uit te halen maar kwam uiteindelijk op 18-20. Ik kon gelukkig 3 punten maken en kreeg zelfs een mooie kans om de set te pakken. Echter door een te snelle shuttle ging ik in de fout en verloor de set uiteindelijk met 21-23.
Toch een halve finale, ook hier verloor ik opnieuw van de latere winnaar.

Persoonlijke conclusie: Aangezien het een zuiver voorbereidingstornooi was, blik ik absoluut tevreden terug. In alle drie de disciplines verloor ik van de latere winnaar. In het dubbelspel speelden we enkele zeer goede rally’s en sets. Ook in mijn enkel had ik goede kansen en kon ik de strijd aangaan met iedereen. Het gemengd was zeker niet minder, we kwamen tegen een sterk duo uit, maar ook hier speelden we zeker niet slecht gezien de minimale voorbereiding op het gemengd. Toch een geslaagd tornooi en we kunnen stellen dat we klaar zijn voor het nieuwe competitieseizoen.

De eerste zaterdag van mei, naar jaarlijkse gewoonte, tijd voor het tornooi van 4ghent. Dit jaar speelde ik alleen mee in het gemengd dubbel met Kim. We werden ingedeelde in poule A en kregen het niet gemakkelijk.

In onze eerste wedstrijd moesten we het opnemen tegen ons “zwart beest”, Jeroen Van Gerwen en Maaike Pollet. Een koppel waar we nog niet van gewonnen hadden, maar steeds nipt verloren. Deze keer gingen we niet zo best van start, we verloren vrij snel de eerste set met 14-21. Echter wonnen we daarna even goed de tweede set met 21-12. In de derde set kwamen we aanvankelijk wat op achterstand en werd het moeilijk om terug bij te komen, we verloren opnieuw nipt de partij met 17-21.

De teleurstelling was merkbaar en het geloof was even weg. We begonnen dan ook matig aan de volgende partij tegen eerste reekshoofd Thibaut Vanneste en Caro Neyrinck. Een koppel waar we reeds meerdere keren van gewonnen hadden en normaal een haalbare kaart. We speelden niet 100% en dat was merkbaar. De eerste set werd verloren met 10-21. De tweede set wonnen we nipt met 21-18. De derde set werd verloren met 15-21.

Als laatste wedstrijd mochten we het opnemen tegen Bert Melkebeke en Sarah Vander Massen. Hier was het even afwachten, maar vrij snel bleek dat we toch de betere waren. We wonnen deze partij overtuigend en vlot met 21-13 en 21-9.

Persoonlijke conclusie: de teleurstelling na het verlies in onze eerste partij was vrij groot, jammer genoeg speelden we niet op waarde in de tweede partij naar mijn gevoel. Dit waren zeker niet onze beste wedstrijden. In de derde partij wisten we dan wel weer goed te spelen en lieten we weinig kansen liggen, al had deze partij geen belang meer voor ons beiden.

In het weekend van 14 & 15 april stond het tornooi van Danlie (Hamme) op het programma. Ik nam deel in alle 3 de disciplines. Ik speelde dubbel met Kevin, gemengd met Kim. Vorig jaar won ik zowel het dubbel als het gemengd, de bedoeling was dan ook deze titels te verdedigen.

Op zaterdagmorgen mocht ik van start in het enkel. Ik mocht het opnemen tegen Bert Melkebeke. Aangezien ik wel tijdig aanwezig was, maar mijn wedstrijd toch een half uur voor planning werd afgeroepen had ik dus nog niet opgewarmd. Het is dan ook sterk om reeds om 10u een half voor te zitten op planning. Dus totaal koud begon ik noodgedwongen aan de partij. De eerste helft van de set verliep dan ook moeizaam, veel fouten en slecht spel. Toch kon ik de achterstand beperken en beter spelen in de 2de helft van de eerste set. Ik won de set met 21-17. De tweede ging al een stuk beter, daar kwam ik nooit in problemen en won vrij gemakkelijk met 21-10.

Daarna moest ik het opnemen tegen Vlaams kampioen in de mix, Thomas Maes. De eerste set had Thomas duidelijk nog niet zo warm en al snel stond ik een 9-1 voor. Ik won de set dan ook gemakkelijk met 21-6. In de tweede set begon Thomas op dreef te komen en kreeg ik het een pak lastiger. Ik kon geen voorsprong nemen, maar bleef wel bij. Een spannend einde naderde. Waarin ik net niet kon overtuigen en de set verloor met 21-23. In de derde set probeerde ik toch iets slimmer te spelen en ging voor ieder punt. Ik kon een kleine voorsprong nemen en wist deze vast te houden. Ik won de set met 21-16.
Hierdoor zat ik in de halve finales, die op zondagmorgen werden gespeeld.

Nadien mochten Kevin en ik starten met de dubbels. We zaten in een poule van 4 en hadden dus 3 wedstrijden op het programma. De eerste wedstrijd was meteen de belangrijkste, we moesten het opnemen tegen Kristoff De Caigny en Jordy Van Der Sypt. Het was erop of eronder. We begonnen wel geconcentreerd aan de partij maar hadden toch moeite met het tempo en het spel van de tegenstanders. We verloren de eerste set kansloos met 13-21. In de tweede set wisten we goed bij te blijven, we konden soms een kleine voorsprong nemen van 2 punten, maar ook niet meer dan dat. Toch probeerden we te forceren naar het einde toe en gingen we in de fout. We verloren de partij met 17-21.
Daarna moesten we het opnemen tegen Peter Butseraen en Thijs Ducheyne. Geen gemakkelijke tegenstanders, maar misschien wel haalbaar. We begonnen vrij goed en wisten de eerste set te winnen met 21-16. In de tweede set kregen we het toch een stuk moeilijker. We wisten de rally’s meestal te winnen, maar maakten teveel directe fouten. Het werd uiteindelijk nog spannend, maar we wonnen de set in verlenging met 22-20.
Als laatste partij mochten we het opnemen tegen Vincent Grare en Megh Mehta. Gezien de uitslagen tegen de andere duo’s, zeker een haalbare partij. We begonnen matig gemotiveerd, maar wisten vlot de punten te maken en wonnen de eerste set met 21-11. Ook in de tweede set ging het vrij gemakkelijk en wonnen we eenvoudig met 21-11.
Zo eindigden we helaas 2de in de poule, exit in het dubbel.

Op zondagmorgen stond dan terug het enkel op het programma. Ik mocht het opnemen tegen Jordy Van Der Sypt. De laatste keer dat ik tegen Jordy speelde was exact een jaar geleden, toen was het eveneens in de halve finale en verloor ik de partij nipt in 3 sets. Gezien het competitieniveau van Jordy en het niveau waar ik het afgelopen seizoen in speelde, verwachtte ik een pak rammel in 2 sets 🙂 Toch probeerde in ieder geval eervol ten onder te gaan. Ik kon af en toe enkele goede punten maken en profiteerde van de weinige fouten bij Jordy. De eerste set kreeg ik toch weinig kansen en maakte ik teveel directe fouten. Ik verloor de set met 15-21. In de tweede set heb ik mijn spel enigszins aangepast en kon toch meer en meer rally’s spelen. Daarin wist ik meestal de punten naar mij toe te trekken en won ik de tweede set met 21-16. In de derde set kreeg ik het aanvankelijk terug moeilijk, ik kwam op achterstand en vocht voor ieder punt. Na de wissel stond ik 8-11 achter en probeerde alle tempo uit de rally’s te halen en zelf de versnellingen te plaatsen. Dit lukte me vrij aardig en wist de set nog vrij vlot te winnen met 21-13. Een onverwachtse winst en een onverhoopte plaats in de finale!

In de finale mocht ik het dan opnemen tegen Steven Verbruggen, ex-A en 1ste reekshoofd. Het was al enkele jaren geleden dat ik tegen Steven gespeeld had, maar ook toen was ik zeker niet kansloos. Ik begon meteen geconcentreerd aan de partij, maar had al snel door dat er weinig korte punten gingen gemaakt worden. Ik maakte aanvankelijk te veel directe fouten en keek tegen een kleine achterstand aan. Toch bleef ik vechten en wist toch enkele mooie punten af te ronden. Ik won wel verdiend de eerste set met 21-16. In de tweede set liet ik onbewust toch de concentratie wat zakken. Ik stond op een 4-11 achterstand en liet de set zachtjes lopen, met de concentratie op de 3de set. In die 3de set probeerde ik zo goed mogelijk te starten, het zat echter niet mee en ik kwam toch op een 6-11 achterstand. Na het wisselen van helft wist ik meteen een 4-tal punten te maken, wat me goede moed gaf. Ik bleef vechten en wist enkele lange rally’s te maken, langzaam kon ik punt bij punt een voorsprong nemen en uiteindelijk het matchpunt verzilveren op 17-21!!!
Daarmee was de tornooiwinst binnen en won ik het heren enkel B1!!!

Na een half uurtje rust en wat gegeten te hebben stonden de mixen al te wachten, Kim en ik mochten het opnemen tegen Peter Nees en Marijke Dhondt. Peter en Marijke, nog goed voor een halve finale op de laatste provinciale kampioenschappen, dus zeker geen te onderschatten koppel. We begonnen zeer vlot en namen direct 5 punten voorsprong. De strijdlust was niet echt aanwezig bij de tegenstander en de eerste set was voor ons met 21-14. In de tweede set konden we niet echt een voorsprong nemen en bleven we dicht bij elkaar. Verlengingen werden noodzakelijk en wij kregen enkele matchpunten, maar ook de tegenstander kreeg enkele setpunten. We moesten uiteindelijk de set laten schieten met 23-25. In de derde set werd er nog iets beter gespeeld door Peter en Marijke en wisten wij niet ons spel aan te passen. We kwamen op een grote achterstand en hadden het moeilijk. Toch kwamen we nog dichtbij maar verloren toch met 16-21 in de derde set.
Daarna mochten we het nog opnemen tegen het eerste reekshoofd Thomas Maes (Vlaams kampioen mix) en Joyce Pauwels. Ik kende Thomas nog uit mijn enkel partij en wist ongeveer wat te verwachten, een zware wedstrijd. Hoewel het om de eer ging, werd er toch lustig gestreden voor de punten. Het werd zelfs spannend op het einde van de set. We wisten de set te winnen met 21-19. In de tweede set was de strijdlust van de tegenstander toch enigszins verdwenen en kregen we het iets gemakkelijker. We wonnen de tweede set eenvoudig met 21-8.
Jammer genoeg verloren we de eerste partij, waardoor we niet doorgingen in onze poule. We verloren uiteindelijk wel zeer nipt van de latere winnaars.

Persoonlijke conclusie: In het dubbel met Kevin is toch duidelijk dat we een gebrek hebben aan dergelijke wedstrijden op degelijk niveau. Het aanpassen van het ritme kost ons iedere keer een set en is fataal op dit niveau. Over mijn enkel kan ik best tevreden zijn. Ik speelde bij momenten zeer tactisch en wist zo knap de partijen naar mijn hand te zetten. Ik ben dan ook uitermate blij met mijn overwinning, ik had het totaal niet verwacht. In het gemengd hadden we zeker kansen om onze titel te verdedigen, maar hadden we het portie geluk niet aan onze zijde. We speelden niet slecht, maar verloren nipt van de latere winnaars. Toch kijk ik zeer tevreden terug op het tornooi, gezien mijn enkel winst!

Op 10 en 11 maart stond het tornooi van Wetteren op het programma. Op zaterdag werden de dubbels afgewerkt, op zondag het heren enkel en het gemengd. Ik speelde dubbel met Kevin, daarin stonden we 1ste reekshoofd. Gemengd speelde ik met Kim.

Zaterdagnamiddag mochten we starten tegen Lode De Vos en Stijn Eloot. Kevin en ik gingen moeizaam van start. We maakten teveel directe fouten, toch wisten we de set vlot te winnen met 21-13. De tweede speelden we een stuk beter, maar hadden we slecht zicht op het terrein, we verloren de set nipt met 19-21. In de derde set ging het er zeer spannend aan toe. Ieder punt werd zwaar bevochten en niemand liet iets liggen. Toch hielden we op het einde net iets meer over en wonnen met 21-16.
Daarna mochten we het opnemen tegen Jeroen Van Gerwen en Sam Vandenberghe. Zeker geen gemakkelijke partij tegen de lange Jeroen. Echter met vlak spel wisten we toch vlot de punten te maken. We wonnen zowel de eerste als de tweede set op dezelfde wijze en met dezelfde score: twee maal 21-16.
Als laatste wedstrijd traden we aan tegen Jonas Dhondt en Matthias Verhelst. Dit zou de gemakkelijkste wedstrijd moeten zijn op papier. Na een moeizame start konden we toch vlot uitlopen en de eerste set goed winnen met 21-13. De tweede set speelden we iets te laks en bleef de score gelijk tot 12-12. Daarna duwden we even door en gingen vlot naar een 21-14 winst.
Daarmee hadden we de eerste zege van het tornooi binnen.

Op zondagmorgen mocht ik aantreden in het heren enkel, ik stond als 2de reekshoofd en mocht het opnemen tegen Jonas Dhondt. Ik wist meteen de eerste 5 punten te maken en stond dus goed geplaatst. Ik kon die voorsprong steeds behouden en zelfs wat opbouwen. Ik won de eerste set met 21-14. In de tweede set ging ik iets minder goed van start, ik kwam op een kleine achterstand, maar wist deze toch nog goed te maken. Daarna liep ik terug uit en won ook de tweede set met 21-14.
In de finale mocht ik het dan opnemen tegen Stijn Eloot (eerste reekshoofd). De eerste set wist ik goed te domineren en won ik vrij gemakkelijk met 21-11. De tweede set ging het een stuk minder, ik had bijna geen zicht op de aanvallen van Stijn en kon geen voorsprong opbouwen. Ik verloor de tweede set met 16-21. In de derde set kon ik terug enkele mooie punten maken. Toch speelde ik tactisch niet altijd zoals het moest en maakte het mezelf onnodig moeilijk. De score bleef gelijk en op het einde van de set moest ik toch afhaken en verloor met 18-21. Een jammerlijk verlies, waar winst zeker tot de mogelijkheden behoorde.

Na een korte pauze mochten we dan van start in de mix. We mochten het opnemen tegen het wit-wit duo Christophe Dujardin en Julie De Vos. Daarin begonnen Kim en ik zeer goed, al snel stonden we 5-6 punten voor en wisten we vlot de eerste set te winnen met 21-11. In de tweede set ging we goed door en konden we opnieuw een mooie voorsprong bijeen spelen. We wonnen ook de tweede vlot met 21-14.
Daarna moesten we het opnemen tegen Jeroen Van Gerwen en Maaike Pollet. Een zeker niet te onderschatten duo en zeker geen gemakkelijke wedstrijd. De eerste set ging terug vlot, we konden goed punten pakken en wonnen vrij gemakkelijk met 21-16. De tweede set hadden we een stuk minder zicht en werd het moeilijk om de rally’s te domineren. We verloren de set met 16-21. In de derde set vochten we voor ieder punt, het werd absoluut geen gemakkelijke set. We kwamen steeds een 2 tal punten achter, maar konden nooit echt dichter komen. We verloren dan ook de set met 18-21. Een pijnlijk verlies, ook hier zat de winst er in.
Daarna moesten we het opnemen tegen Nick Dermaux en Sofie Van Landeghem. Normaal gezien een haalbare kaart. Toch ging we geconcentreerd van start en wisten we meteen een mooie voorsprong bij een te spelen. We wonnen de eerste set met 21-10. In de tweede minderden we enigszins het tempo, hierdoor bleef de score zowat gelijk en bleef het toch nog wat spannend. Uiteindelijk wonnen we de tweede set wel met 21-17.
Na enige pauze mochten we het dan opnemen tegen mijn dubbelpartner en de broer van Kim, Kevin en Emma Mussche. Ook zeker geen gemakkelijke partij. We gingen gemoedelijk van start, we namen een kleine voorsprong, maar voelden steeds de spanning. We wonnen de eerste set wel met 21-17. In de tweede gingen we meteen goed door, we namen een mooie voorsprong van 6-7 punten en speelden de set rustig uit. We wonnen met 21-10.
Als laatste partij mochten we het opnemen tegen 1ste reekshoofd, Lens Meyvaert en Nele Guns. Altijd een lastige tegenstander en ook nu moesten we op ons hoede zijn. De eerste set ging moeizaam, we konden niet echt een voorsprong forceren en verloren de eerste set nipt met 19-21. Zowaar kregen Lens en Nele al het idee om te ‘stunten’. De tweede set moest het dan toch beter en dat deden we ook. We konden enkele mooie rally’s goed afmaken en namen een kleine voorsprong. Die voorsprong wisten we te behouden en we wonnen de set met 21-14. In de derde set was dan de veer en Lens’ zijn racket gebroken… Hier namen we terug een vlotte voorsprong en wonnen we de set overtuigend met 21-10.
Zo eindigden we op de tweede plaats, al zat winst er zeker in.

Persoonlijke conclusie: Het dubbel met Kevin ging op zich niet zo schitterend, we speelden niet ons beste niveau vond ik. Toch wisten we ons wedstrijd allemaal relatief gemakkelijk te winnen. In mijn enkel speelde ik in de eerste partij vrij goed. Ik kon de punten maken wanneer het echt nodig is en maakte weinig fouten. In de finale merkte ik in de 3de set dat ik het toch wat fysiek lastig kreeg om alles bol te werken. De tegenstand op zich zou normaal geen probleem mogen opleveren, maar de vele wedstrijden werden toch fataal. In het gemengd speelden Kim en ik heel wat goede wedstrijden. We kwamen zelden echt in problemen, toch verloren we van dezelfde tegenstanders als vorig jaar, al waren we er zeer dicht bij. Toch blik ik tevreden terug op het tornooi met 2 keer een finale plaats en een overwinning.