Op zaterdag 15 november nam ik deel aan het tornooi van Wit-Wit. De voornaamste reden hiervoor was mijn dubbelpartner van dienst, Jochen Adam. Ik had reeds lange tijd beloofd eens met hem een tornooi te spelen en belofte maakt schuld. We schreven ons voor de gelegenheid dan ook in in het heren dubbel B2, daar we beiden over het B2 klassement beschikken in het dubbel. Aangezien ik daar dan toch was, zocht ik me een geschikte mix partner voor gemengd dubbel B2. En die had ik meer dan ooit gevonden in Froni Van Daele, we kennen elkaar al jaren en hebben wel eens tegen elkaar gespeeld, maar nog nooit samen, nu was het dus zover. In beide disciplines stonden we eerste reekshoofd en werd er dus heel wat van ons verwacht!

Jochen en ik mochten de tornooidag op gang trekken en we namen het op tegen Joni Taildeman en Kris Ysebaert, voor mij een totaal onbekend duo, maar Jochen had er alle vertrouwen in. Het werd vrij snel duidelijk dat we op vele vlakken een stuk beter waren. We wonnen de eerste set dan ook zonder veel problemen met 21-11. In de tweede set hadden we de mindere kant van het veld, we lieten het tempo wat zakken en er werden hier en daar wat foutjes gemaakt. Dat maakte er een spannende set van die we uiteindelijk wel nipt wisten te winnen met 23-21.

De volgende poule wedstrijd zou een pak zwaarder worden, we moesten het dan opnemen tegen thuisspelers Glenn Spileers en Dimitri Waeterloos. We speelden op “centre court” en namen een vliegende start. In geen tijd hadden we een comfortabele voorsprong en pakten we de set met 21-7. In de tweede set kregen we het, zoals verwacht, een pak lastiger. Ons samenspel begon stilaan vorm te krijgen en we konden vrij aanvallend spelen. We hadden ook steeds enige punten voorsprong vast en kwamen op 20-17. We verloren wat ongelukkige punten en moesten de verlengingen in. We wonnen de de set toch nipt met 23-21.

Zo kwamen we onze poule door en mochten we het in de halve finale opnemen tegen Robin Cuvelier en Quentin Ducrocq. Alweer 2 onbekenden, wel blijkt Robin geen slechte enkelspeler te zijn, gezien zijn 19de plaats op de heren enkel ranking. Het beloofde geen gemakkelijke partij te worden dus. We begonnen opnieuw goed aan de partij en namen een mooie voorsprong van 5 punten. Bij een stand van 18-14 leek de eerste set bijna niet meer te kunnen ontsnappen. Toch liep het niet meer vanaf dat moment, we maakten enkele fouten en kregen het moeilijk in verdediging. We verloren de set, toch wat onverdiend, met 18-21. In de tweede set stonden we vrij snel onder druk. We kwamen op een achterstand en hadden niet meteen een antwoord op hun opgelegde spel. Toch liepen we nooit ver achter, maar waren ook nooit bij machte om de achterstand goed te maken. We verloren ook de tweede set met 18-21. Robin en Quentin wonnen later ook het tornooi.

Later op de dag mocht ik aantreden in het gemengd dubbel met Froni. In onze eerste wedstrijd moesten we het opnemen tegen Sofie Godfroid en Dirk Demil. We begonnen goed aanvallend aan de wedstrijd en kwamen zo snel op een degelijke voorsprong. We wonnen dan ook de eerste set comfortabel met 21-8. In het begin van de tweede set was het terug even zoeken naar ons aanvallend spel. We begonnen moeizaam, maar speelden terug een stuk beter in de 2de helft van de set. We wonnen de set overtuigend met 21-14.

Daarna mochten we het opnemen tegen Dominique Titiljon en Eric Van Erpe. Ik kende Eric van naam en wist dat hij een lastige tegenstander kon zijn, toch had ik er nog nooit tegen gespeeld en was het dus vooral afwachten. In het begin van de partij wisten we even niet wat er ons overkwam, we zagen de shuttles steeds te laat aankomen en de dame viste alles op een ongelooflijke manier over het net. We kwamen op een achterstand en verloren de eerste set met 15-21. In de tweede set begonnen we een stuk beter en konden we een kleine voorsprong vasthouden. We maakten zelf weinig fouten en kregen wat meer inzicht in de partij, we wonnen de tweede set met 21-15. In de derde set bleef het steeds spannend, we hadden nooit een grote voorsprong en kwamen ook nooit ver achter. Toch moesten we nipt de duimen leggen en verloren we de set met 18-21. Eric en Dominique wonnen later ook het tornooi.

Persoonlijke conclusie: Het dubbelspel met Jochen ging steeds beter, vooral onze 2de wedstrijd leek de beste. We draaiden goed samen en konden sterk aanvallen. Echter in de laatste match kregen we het niet voor elkaar om hetzelfde spel te spelen. Ook in het gemengd was het even zoeken naar het goede samenspel, ook daar ging het steeds beter, maar kwamen we misschien iets te snel tegen een goede tegenstander. We verloren wel 2 keer van de latere winnaars. Het moet gezegd, “den B2” is niet meer wat het was, met het nieuwe ranking systeem kan je gemakkelijk A (en ex-A) spelers tegenkomen. Toch lijkt het mij zeker voor herhaling vatbaar, eens ik nog eens B2 ben 😉 . Vanaf december vertoef ik vermoedelijk terug tussen de B1’tjes.

Na enkele weken rust was het woensdag 5 november terug aan ons. We moesten het opnemen tegen De Nekker 1G en dat in Mechelen. In de heenronde wisten we vrij vlot 7-1 te winnen en hadden dus goede hoop om 1 punt of meer mee te brengen richting Eeklo. Echter in tegenstelling tot de heenronde kon Anne niet meedoen omdat ze niet tijdig in Mechelen kon geraken. Kjell moest afhaken wegens blessure en aan de kant van de Nekker was Lieve terug fit bevonden. Wij ging de strijd terug aan met Kim, Valentine, Stijn, Kevin en ikzelf.

Kevin en ik begonnen met de dubbel tegen Tom Lenaerts en Wim Dhooge. Dit zou een haalbare kaart kunnen zijn gezien de laatste paar wedstrijden die we reeds speelden. Toch begonnen we niet lekker aan de partij. We maakten veel fouten en hadden weinig zich op de lijnen van het terrein. Door het weinig zicht konden we niet echt snel spelen waardoor we ook te weinig konden aanvallen. We verloren de partij zonder echt kans te hebben op setwinst. Het werd 21-15 en 21-16 voor Tom en Wim.
Ondertussen zat het ook niet echt mee bij onze dames. Kim en Valentine namen het op tegen Charlotte Naessens en Lieve Van Rompaey. Halfweg de eerste set kreeg Valentine een shuttle in haar linkeroog, wat het moeilijk maakte om geconcentreerd verder te spelen. Onze dames bleven vechten maar verloren hun partij met 21-17 en 21-13.

Tussenstand : 2-0. Meteen een duidelijk verschil dan in de heenronde waar het toen 2-0 voor ons stond.

Stijn mocht dan als eerste heer aantreden tegen Gerrit Scoliers, terwijl ik het nog eens mocht opnemen tegen Tom. Ik wist in de heenronde vrij vlot de maat te nemen van Tom en had dus goede hoop. Ook nu startte ik goed en nam ik meteen enkele punten voorsprong. Ik won de eerste set met 17-21. Ook in de tweede ging ik goed verder, maar kon het net niet afmaken. We kwamen op 20-20 en ik speelde 2 mindere punten waardoor ik de set verloor met 22-20. In de derde set ging het aanvankelijk terug gelijk op. Ik kon pas een voorsprong bemachtigen na het wisselen van de speelhelft. Daarna won ik mooi de set met 13-21.
Intussen had ook Stijn zijn taak volbracht en wist hij zijn partij te winnen met 10-21 en 17-21.

Tussenstand : 2-2. Terug op gelijke hoogte …

Daarna mochten de dames enkelen, Valentine mocht het opnieuw opnemen tegen Lieve. Kim mocht voor het eerst dit seizoen enkelen en nam het op tegen Charlotte. Valentine kreeg steeds meer last van haar oog en hoofdpijn, waardoor een goede match spelen er helaas nooit inzat. Valentine gaf wel alles, maar kon een verlies niet voorkomen. De twee sets, 21-15 en 21-14 waren beiden voor Lieve. In Kim’s enkel was het vooral even zoeken naar het juiste spel. Het was voor Kim al terug een half jaar geleden dat ze nog eens enkel speelde en dat was duidelijk merkbaar. Het bewegen liep niet zo super en ook tacktisch kon het beter. Toch was Kim zeker niet kansloos, maar verloor ze toch de partij in 2 sets met 21-14 en 21-18.

Tussenstand : 4-2. Een gelijkspel was nog maximum haalbaar en dus ook het eerste puntenverlies was een feit.

Stijn en Valentine mochten het in hun mix opnemen tegen Wim en Lieve, terwijl Kim en ik het opnamen tegen Gerrit en Charlotte. Kim en ik gingen goed van start en vochten voor ieder punt. We wonnen toch wel verdiend de eerste set met 16-21. In de tweede set zat het niet echt mee. We kwamen vaak onder druk en konden niet altijd even goed uit de verdediging komen. We verloren de 2de set nipt met 21-19. Alles op de derde set dus. In die derde set bleef het spannend. Geen van beiden kon een deftige voorsprong bekomen en was het dus afwachten. Op het einde van de set waren wij toch net iets beter en wonnen we met 18-21. Ondertussen hadden Valentine en Stijn ook hun partij gespeeld. Zij verloren jammer genoeg in 2 spannende sets met 23-21 en 21-18. Hier zat misschien iets meer in, mocht Valentine met beide ogen de shuttle viseren 🙂

Eindstand : 5-3. Een eerste nederlaag was dan ook een feit. Ik wist op voorhand wel dat het lastig zou worden in Mechelen. Thuis is de Nekker zeker een sterke ploeg en niet te onderschatten. Al had ik wel gehoopt hier een puntje mee te kunnen pakken naar Eeklo.
Toch blijven we voorlopig leider in de reeks en zijn we ondertussen ook mathematish zeker van behoud in 2de liga. We staan momenteel 4 punten voor op de 2de in de stand, Dijlevallei 2G.

Persoonlijke conclusie : Onze dubbel was zeker niet goed. We maakten teveel fouten en liepen eigenlijk steeds achter de feiten aan. We konden ons slecht oriënteren op het terrein en speelden eigenlijk te verdedigend. In mijn enkel speelde ik toch iets beter. Ik nam weinig risico en speelde een redelijke partij. Ik gaf zelf ook weinig weg en kon in de derde set wel het verschil maken. In het gemengd kregen we het vooral moeilijk in de tweede set. We veranderden ongewild ons eigen spel en kwamen hierdoor toch wat in de problemen. Toch herpakten we ons goed en wisten alsnog de winst te pakken.

Onze volgende wedstrijd is op 25 november, thuis tegen directe concurrent Dijlevallei 2G. Bij winst kunnen we de champagne laten knallen en zijn we verzekerd van de titel. Bij een gelijkspel is het nog even afwachten en moeten we nog één punt zien te halen in de 2 overige wedstrijden. Het zal dus een spannende avond worden. Alle supporters op post dus!

Na enkele jaren van afwezigheid deed ik dit jaar terug mee aan de provinciale kampioenschappen, Oost-Vlaanderen. Hoewel ik in alle disciplines eigenlijk het B2 klassement heb, deed ik toch overal mee in B1. Zo speelde ik mee het in het heren enkel, gemengd dubbel met Kim en was het de bedoeling om te dubbelen met Kjell. Echter had Kjell te veel last van een vervelende tenniselleboog en speelde ik uiteindelijk met Jan Tuerlinckx, Jan zat ook zonder partner door het uitvallen van Shane.

Op zaterdag 1 november mocht ik eerst aantreden in het heren enkel tegen Tom De Daele. Ik kende Tom niet, dus was het afwachten. De eerste set wist ik vlot te winnen met 21-12. De tweede set ging een stuk moeizamer, ik kon geen voorsprong bekomen en speelde heel nerveus. Ik kreeg een setpunt tegen op 20-21 en kwam met wat geluk weg. Daarna maakte ik 2 goede punten en won mijn eerste partij met 21-23.

Daarna mocht ik het opnemen tegen alweer een onbekende, Jeroen Vanhercke. Ik speelde opnieuw een zeer nerveus spel en wist nauwelijks deftige punten te scoren. Toch won ik deze partij gemakkelijker dan de eerste. Ik wist in 2 sets te winnen met 21-14 21-12.

In mijn volgende partij, de kwartfinale, moest ik het opnemen tegen 3de reekshoofd Seppe Debuysscher. Ik speelde nog steeds niet echt soepel en had weinig gevoel en slagvastheid. Toch kon ik een redelijke partij brengen, al waren er weinig rally’s te zien in de eerste set. Ik stond praktisch de hele set op een voorsprong, maar toch verloor ik de set nipt met 19-21. In de tweede set kwam snel op een 5 tal punten achterstand. Toch kwam ik nog terug, maar moest uiteindelijk toch een matchpunt laten aan Seppe. Dat punt wist ik te maken om vervolgens ook de 2de set binnen te halen met 22-20. In de derde set ging het terug lang gelijk op, ik speelde nog steeds ondermaats en niet echt druk zetten. Ik verloor de kwartfinale uiteindelijk met 17-21.

Exit in de enkel, op naar het dubbel dus. Met Jan mochten we het in onze eerste partij opnemen tegen Bert Melkebeke en Tim Van Den Berghe. Normaal zou dit een haalbare kaart moeten zijn voor Jan en mij, echter hebben Jan en ik nog nooit echt veel met elkaar gespeeld, dus werd het toch wat afwachten. We ging goed van start en namen vlot een comfortabele voorsprong. Zo wonnen we dan ook de eerste set met 21-14. In de tweede set kregen we niet echt een voorsprong te pakken en bleef de score lang gelijkopgaand. Toch kregen wij het eerste set punt maar konden het toch niet afmaken. We verloren de set nipt met 20-22. In de derde set gingen we terug een pak gretiger van start en wisten we opnieuw vlot een voorsprong te nemen. We wonnen de set met 21-12.

In de volgende wedstrijd moesten we het opnemen tegen Quentin Bouchez en Stefaan De Rijcke. Zij stonden als eerste reekshoofd en voor ons duidelijk de zwaarste wedstrijd uit de poule. We begonnen aan de mindere kant van het terrein en wisten niet goed hoe te spelen. Bovendien kregen we bijna geen aanvalskansen en werden er weinig rally’s gespeeld. We verloren de eerste set dan ook met 15-21. In de tweede set kregen we iets meer zicht op het terrein en de partij. We draaiden goed mee, maar moesten toch de set laten gaan met 18-21.
Exit in de dubbel, al hadden we niet bepaald de beste loting.

Op zondag mocht ik dan aantreden in het gemengd dubbel met Kim. Daarin mochten we het direct opnemen tegen het eerste reekshoofd Laurens Pluquet en Yasmine Vandevelde. We ging goed van start en maakten zelf de meeste punten. Toch bleef het lang spannend, maar we wonnen de eerste set nipt met 21-18. In de tweede set ging het iets beter, we gingen iets tacktischer spelen en wonnen zo ook de tweede set met 21-14.

Daarna mochten we het opnemen tegen Davy De Grauwe en Saskia Vereecke. Ook zeker een koppel om rekening mee te houden. We speelden nooit eerder mix tegen elkaar, maar gemakkelijk zou het zeker niet worden. We begonnen aan de mindere kant van het terrein en ik had zeer beperkt zicht op de shuttle. Bovendien maakten we te veel fouten en verloren we de set met 13-21. In de tweede set ging het dan een stuk vlotter voor ons en wisten we wel de set te winnen. We wonnen de set met ongeveer dezelfde score, 21-12. In de beslissende derde set kwamen we op een 6-11 achterstand. Die achterstand wisten we nog deels goed te maken, maar konden nooit echt meer gelijk komen. We verloren de partij in de derde set met 16-21.

Als laatste wedstrijd in de poule mochten we het dan opnemen tegen Edwin Hurst en Rosita Bracke. Daarin kenden we eigenlijk geen problemen en wonnen de partij uitermate vlot in 2 sets, 21-8 en 21-9. Het niveau verschil was toch wat te groot en de loting zat niet echt mee voor hen.

Persoonlijke conclusie: In het enkelspel kwam ik verder dan ik verwacht had, ik hoopte uiteraard wel een eindje te komen maar speelde daar zeker niet mijn beste wedstrijden. Toch kwam ik niet tegen onverslaanbare tegenstanders en verloor ik een partij die ik zeker kon winnen, dat op zich is natuurlijk wel jammer. In het dubbel met Jan was het vooral afwachten en verloren we eigenlijk verdiend van het eerste reekshoofd. We speelden niet slecht, maar ons samenspel kon zeker beter. In het gemengd benaderde ik het dichtste mijn niveau. We wonnen verdiend van het eerste reekshoofd, maar verloren uiteindelijk tegen een ander sterk koppel dat veel meer wedstrijden op degelijk niveau kan spelen. We missen net die ervaring om echt mee te doen voor de titels heb ik het gevoel. Al bij al nog eens leuk om mee te doen aan de provinciale kampioenschappen, al was het dit jaar veruit de slechtste sporthal uit de geschiedenis van de PK PBO! Hopelijk is het in de toekomst ergens anders, want daar wil ik in geen geval nog spelen.