Op zondagavond 15 maart 2009 stond de verplaatsing naar Gentse op het programma. Voor de eerste keer dit seizoen konden we op volle sterkte aantreden, doch waren enkele spelers niet helemaal blessure vrij. We speelden met Dieter, Nick, Chris, Patrick en ik.

Na wa opwarmen gingen we van start met de dubbels. Dieter en ik stonden terug op de eerste dubbel en mochten het opnemen tegen de broertjes Jonathan en Patrick Govaerts. Ondertussen namen Nick en Patrick het op tegen Christoph De Haene en Frank Boudry. Dieter en ik speelden niet slecht, maar draaiden niet zoals het moest en speelden te statisch. We verloren de eerst set met 21-16. De tweede set ging het ons niet beter af, ons samenspel was dan iets beter, we maakten teveel directe fouten en hadden geen kans. We verloren de set met 21-13. Nick en Patrick brachten het er beter vanaf en wonnen hun partij in 3 spannende sets. De eerste werd nog verloren met 21-16. De tweede wisten ze nipt te winnen met 19-21. En de derde wonnen ze met 17-21.

Tussenstand : 1-1. Een degelijke start, alles is nog mogelijk.

Mijn tweede dubbel speelde ik met Patrick tegen Steven Verbruggen (ex-A) en Frank Boudry. Chris en Nick namen het deze keer op tegen de broertjes Govaerts. Patrick en ik hadden nog niet eerder samengespeeld dus was het wat aftasten. Het mag gezegd worden Patrick speelde een bere-partij en gaf alles. De eerste set speelden we vrij goed samen en wisten we de set te winnen met 15-21. In de tweede set maakten we echter teveel persoonlijke fouten en moesten we de set laten gaan met 21-14. Na wat tacktische aanwijzingen wisten we in de derde set beter te spelen en konden een voorsprong opbouwen. We wonnen uiteindelijk de derde set vrij eenvoudig met 13-21. Ondertussen waren Chris en Nick nog bezig met hun dubbel. De eerste set moesten ze lang in verlengingen laten gaan met 30-28. In de tweede set waren ze er iets sneller van af en konden ze de set winnen met 20-22. De derde kwamen ze net ietsjes te kort en moesten ze hun meerdere herkennen met 21-15 verlies.

Tussenstand : 2-2. Een terechte tussenstand denk ik, spannende wedstrijden. Op naar de enkels.

Direct na mijn 2de dubbel stond Steven al te popelen om onze enkel aan te vangen, Steven en ik stonden op de eerste enkel. In de eerste set wisten we direct hoe laat het was. Lange rally’s die beslist werden op details. De score liep gelijk op maar naar het einde toe maakte ik toch iets meer foutjes waardoor ik de set verloor met 21-16. In de tweede set aanvankelijk hetzelfde beeld, ik kwam zelfs 17-12 achter en besloot om nog alles eruit te halen met het oog op een derde set. Ik vocht voor ieder punt en maakte de achterstand volledig goed, ik won de set met 18-21. Het gaf me een voldoening om alsnog de set te winnen. Echter wegens de inspanningen en de hogere temperatuur in de zaal stond ik ondertussen met barstende koppijn en mislijkheid op het veld. De concentratie was zoek, de motivatie na de wissel van speelhelft ook. Ik verloor de derde set met 21-5 zonder er dus voor gespeeld te hebben. Het klinkt misschien raar, maar mijn doel was deels bereikt door alsnog de 2de set te kunnen winnen en ik had het gevoel Steven aan te kunnen wanneer het moest.
Ondertussen was ook Nick bezig met zijn enkelpartij tegen Jonathan Govaerts. De eerste set wist Nick te winnen met 16-21. In de tweede moest Nick nipt te duimen leggen en verloor de set in verleningen met 22-20. Toch wist hij zich danig te herpakken en nam in de derde set de maat van Jonathan met 15-21.

Tussenstand : 3-3. Nog steeds in evenwicht, de laatste enkels zouden de beslissing brengen.

Dieter nam het op tegen Patrick Govaerts, terwijl Chris het opnam tegen Christoph De Haene. Dieter speelde een sterke partij, wist heel veel terug te brengen en maakte het zijn tegenstander op alle vlak moeilijk. De eerste set wist hij te winnen met 12-21. In de tweede set wist Dieter terug een voorsprong op te bouwen maar bracht zichzelf bijna in verlegenheid door deze nog bijna weg te geven op het einde. Toch won hij ook de tweede set met 18-21. Het mag gezegd zijn, Dieter speelde naar mijn gevoel terug op zijn gebruikelijk niveau, waar hij vorige week (tegen Oudegem) daar toch een serieus pak onder zat.
Chris begon zeer matig aan zijn enkel partij, weinig beweging, teveel directe fouten. Chris moest de eerste set steeds tegen een achterstand aankijken en verloor de set met 21-15. In de tweede set ging Chris goed mee, maar wist niet echt een goede voorsprong op te bouwen. Naar het einde toe maakte hij enkele foutjes en was het geloof er niet meer. Hij verloor de set met 21-17.

Eindstand : 4-4. Over de hele lijn waren we aan elkaar gewaagd, een terechte uitslag vind ik.

Persoonlijk was ik wat teleurgesteld in onze eerste dubbel, zowel Dieter als ik weten dat we een stuk beter kunnen maar toch kwam het er niet uit. Het moet wel gezegd zijn, de broertjes Govaerts zijn van een goed kaliber waar je niet zomaar van wint. De dubbel met Patrick ging beter dan vooraf gedacht, tacktisch waren we sterk en zo haalden we de wedstrijd binnen. Over mijn enkel was ik achteraf teleurgesteld, het niet kunnen vasthouden van de concentratie koste me de partij, het is ook zo dat het al een 4-tal maand geleden was dat ik nog een enkel op niveau gespeeld had. Het gebrek van wedstrijdritme / concentratie in wedstrijden brak me danig op.

Toch pakken we hier een belangrijk punt. Volgende week tegen de Valkaart hopelijk kunnen we dan de 2 punten meebrengen naar huis.

Op zondagavond 8 maart 2009 stond de uitwedstrijd tegen Oudegem op het programma. Oudegem tot nog toe ongeslagen en dus alleen leider in de reeks. Wij traden aan zonder Chris maar met Dieter, Nick, Patrick De Soete, onze kersverse medespeler John en ik.

In mijn eerste dubbel mocht ik dubbelen met Dieter, met wie ik eigenlijk het liefst en naar mijn gevoel ook altijd het beste spel kan brengen. Echter door wat gebrek aan wedstrijdritme dacht ik dat ik het wel eens moeilijk zou krijgen, maar ik speelde beter dan verwacht. We speelden tegen Gert Piqueur en Bart Roels. In onze eerste set gingen we goed van start, we namen een minimale voorsprong en wisten met momenten het spel te domineren. Toch moesten we onze voorsprong laten gaan en verloren we de set met 21-17. De tweede set stonden we aan de betere kant maar namen we een uitermate slechte start, we stonden snel op een achterstand van 5 punten. Toch kwamen we terug naar 12-12 en ging het daarna gelijk op. Naar het einde stonden we terug op een lichte achterstand die we net niet goed maakten en verloren we de set met 21-19.
Ondertussen hadden Nick en Patrick hun wedstrijd gewonnen tegen Michael De Saedeleer en Glenn Van Schuerbeeck in 2 sets 11-21 13-21.

Tussenstand : 1-1. Jammer van onze dubbel, waar we toch meer moesten kunnen uithalen. Ik had het gevoel net niet het verschil te kunnen maken, wat jammer is.

De volgende dubbel speelde ik met John. John zijn eerste officiële wedstrijd voor Damme. We speelden tegen Gert Piqueur en Michael De Saedeleer. Na het wat aftasten kwamen we goed op dreef, we namen een mooie voorsprong van 5 punten. Toch konden we deze niet lang vasthouden en kwam het zo tot verlengingen, hierin bleven we toch ons spel brengen en wonnen we met 21-23. In de tweede set ging het helemaal niet, we maakten teveel directe fouten, we verkeken ons teveel op shuttles die sterk binnenvielen. We kwamen er niet aan te pas, 21-12 verlies. In de derde set gingen we terug beter van start, we konden goed meegaan en wisselden van helft op 11-9. Daarna ging het terug niet meer lekker, directe missers waren de oorzaak van het verlies. We verloren de derde set met 21-16.
Ondertussen moesten Nick en Patrick ook hun meerdere herkennen in Glenn Van Schuerbeeck en Bart Roels. Onze spelers verloren met tweemaal 21-13.

Tussenstand : 3-1. Alweer een jammerlijk verlies in onze dubbel. Al was dit moeilijk in te schatten hoever John al zou staan om wedstrijden te spelen.

Op naar de enkels dan. Nick beet de spits af tegen Bart Roels. Bart bij momenten een zeer degelijke speler en dus zeker een sterke tegenstander voor Nick. Toch speelde Nick zijn eigen spel en speelde een goede partij. Jammer genoeg moest hij de eerste set laten gaan met 24-22. In de tweede set kreeg Nick toch wat last van een zware arm en was het ook hier net niet. Nick verloor de tweede set met 21-17.
Dieter mocht het opnemen tegen Glenn Van Schuerbeeck. Dieter nog steeds een beetje sukkelende met zijn achillespees was zeker gemotiveerd en had een goed gevoel. Echter was de eerste set toch niet wat het moest zijn, net iets te traag op de meeste shuttles was genoeg om de eerste set te verliezen met 21-13. In de tweede set ging Dieter een stuk beter van start, echter lukte het niet echt bij onze kapitein. Hij verloor ook de tweede set met 21-13.

Tussenstand : 5-1. Het verlies was een feit en dit met toch een aantal partijen die anders hadden kunnen uitdraaien.

Ik stond als 2de enkel op papier en mocht het openemen tegen Gert Piqueur. Goed voor de derde keer dit seizoen, de tweede voorgaande edities wist ik eenvoudig te winnen, maar ik was op mijn hoede en begon geconcentreerd aan de partij. Het vertrouwen was in de beginfase wat zoek, door het weinig wedstrijdritme. Na een 5-tal punten gespeelde te hebben had ik een goed gevoel, alleen het slechte lichtinval zou me van de winst in de eerste set houden. Ik speelde beter dan ikzelf zou vooraf gedacht had. Mijn tempo lag een stuk hoger dan Gert en liet hem geen moment in de set komen. Ik controleerde de volledige set en won gemakkelijk met 10-21. In de tweede set was het zaak terug snel een voorsprong te nemen. Dit lukte me vrij goed, ik kwam een 3-tal punten voor en was daar tevreden mee. Naar het einde van de set drukte ik nog even door om geen risico’s te nemen en won de set met 16-21.
Ondertussen had John zijn eerste set op zak tegen Michael De Saedeleer. Hij wist in verlengingen te winnen met 25-27. In de tweede set wist John van aanpakken en liet Michael geen kans. Hij won op overtuigende wijze met 11-21.

Eindstand : 5-3. Misschien een terechte uitslag, al had een 4-4 niet misstaan denk ik.

Zelf ben ik uitermate tevreden over mijn spel, gezien mijn trainingsarbeid de laatste weken. Fysiek geen enkel probleem, snelheid kon iets beter. Slagvastheid en gevoel zou beter moeten, dit voelde ik vooral in de eerste dubbel waar dit wel het verschil had kunnen maken. Het was met 1 op 3 niet echt een schitterende invalbeurt, maar door mijn enkel te winnen bewees ik toch een beetje mijn waarde. Zo heb ik een beetje “ik kan het nog steeds”-gevoel. Eveneens was het goed om nog eens in actie te komen na lange inactiviteit.

Zoals iedere badmintonliefhebber wel weet zijn er doorheen het seizoen enkele tornooien en kampioenschappen voor de topspelers. De meeste tornooien probeer ik op de voet te volgen, en daarbij deze periode in het bijzonder. Momenteel vind de All England plaats in Birmingham, dit is het oudste (nu toe aan zijn 99ste editie) en meest prestieuze tornooi uit de badmintongeschiedenis. Je kan het vergelijken met Wimbledon in het tennis, iedereen wil er aan meedoen, iedereen wil het winnen.
Nu bij het volgen van deze tornooien kom ik soms wel eens zeer spectaculaire foto’s tegen.
Die foto’s zal ik vanaf nu proberen ook op mijn blog te zetten.