Dit weekend kon ajax het verlies van de landstitel enigzins goed maken door de beker te winnen van AZ.
De landstitel werd vorige week verloren met een verschil van slechts 1 doelpunt kon PSV hun titel verlengen.

Zondag stond dus de bekerfinale op het programma tegen AZ, die net als Ajax de landstitel moest laten gaan. Voor beide clubs was de teleurstelling groot. De wedstrijd eindigde op 1-1 en werd dus gevolgd door een strafschoppenserie, daarin bleek ajax de koelbloedigste te zijn en kon deze winnen met 8-7 !

De beker is dus voor de 17-de keer voor Ajax, en zo hebben ze alvast 1 prijs op het einde van het seizoen.

Vanaf woensdag worden de play-offs gestart (tegen Herenveen, FC Twente en AZ) met de inzet het bereiken van de voorronde voor de Champions League.

Op 5 mei vond het eendags pouletornooi plaats in 4Ghent.
Normaal speelde ik alleen dubbel maar door het uitvallen van een heer mocht ik ook aantreden in de mix met Lynn Sioncke, een zeer begeerde dame in de mix.

’s Morgens begonnen we met de dubbels, ik speelde zoals meestal met Dieter De Weert. We mochten het opnemen tegen een duo uit Barloke. De eerste set wonnen we eenvoudig, maar in de tweede set konden we dit niet herhalen. Met zeer zwak spel en te veel fouten maakten we het ons zelf ook onnodig moeilijk in de 3de set. De 3de set verloren we dan ook zeer nipt.
Nog niets gebeurd eigenlijk, want onze andere tegenstanders (Lode De Vos & Timothy Neetesonne) wonnen hun wedstrijd tegen dat duo, dus moesten wij winnen van hen. Nog nooit eerder verloren we van hen, maar precies of de duivel is er mee gemoeid, we verloren de eerste set, en ook de 2de vlotte het langs geen kanten. Dieter en ik druipten met een lang gezicht het veld af en opnieuw konden we niet op niveau spelen op een tornooi. De grote vraag die overbleef is waarom we dit niet kunnen op tornooi en in competitie wel?

Meteen exit in de dubbel dus en dus even tijd om te bekomen en ons te concentreren op de mix. In onze eerste mix mochten Lynn en ik het opnemen tegen Wouter Kesteleyn en Dominique Thys (4Ghent). Wouter die de laatste jaren een mooie opmars heeft gemaakt is een niet te onderschatten tegenstander (maar altijd leuk om tegen te spelen). Met snel en aanvallend spel konden we de eerste set al bij al toch vlot binnenhalen. De moeilijkheid was om dit spel vast te houden in de 2de set en dat lukte ons aardig. Meteen onze eerste winst en een goed samenspel.
In onze tweede partij moesten we het opnemen tegen Kim en Dieter, een bekende tegenstander en zowiezo een lastige partij. Vooraf veel besproken en lichte vrees aan beide kanten. In de eerste set konden we onze goede lijn van de vorige partij verder zetten en de set nipt binnenhalen met 21-19. Dieter en Kim stonden nu onder druk en liepen soms letterlijk de voeten van onder hun lijf, maar ook al zittend kan je degelijk weerwerk bieden, dat bewees Dieter althans. Maar ondanks dat waren wij het toch die aan het langste eind trokken en de 2de set met 21-17 binnenhaalden.
Doordat er een koppel was weggevallen waren we dan ook meteen de poule winnaars. Dieter en Kim mochten het dan nog opnemen tegen Wouter en Dominique. Een partij die goed was voor de statistieken, en daar maakte Dieter gebruik van om even wat losser te spelen, wat soms hilarische situaties teweeg bracht (foto’s volgen later).

In onze halve finale mochten Lynn en ik het dan opnemen tegen Geert Verbist en Katrien Meiresonne (Zwijndrecht) die als 2de reekshoofd op het papier stonden. Een zeer sterke tegenstander, waarvan we in de gemengde competitie niet van wisten te winnen. Maar vechten voor ieder punt was de boodschap en zo bleek dat ook zij fouten maken. De eerste set moesten we toch nipt afgeven, maar langzaam kregen we meer vat op het spel van hen en zo konnen we de zeer spannende tweede set binnenhalen. In de derde set waren wij licht in de voordeel en konden we langzaam een mooi voorsprong opbouwen die we niet meer weggaven.
Tot grote verrassing wonnen we de partij, tot grote vreugde van het eikenlo- en pluimplukkerskamp. Een zeer onverwachte overwinning en een mooie en leuke partij om te spelen en te zien.

In de finale mochten we het dan opnemen tegen 1ste reekshoofd Roel Van Heuckelom en Heidi De Greef, die zowat alles winnen waaraan ze meedoen. Niets te verliezen dus en zo startten we de eerste set. We konden goed bijblijven en maakten weinig fouten, maar net dat tikkeltje geluk of koelbloedigheid ontbrak op het einde van de set. We moesten hen laten gaan met 22-20, met pijn in het hart 🙂 . In de tweede set was onze pijp toch wat uit en maakten we teveel onnodige fouten. Aan wat kleine misverstanden kon je ook zien dat dit ons eerste tornooi samen was. We verloren de set met 21-12.

Een onverwachte finaleplaats in de mix was dus zeker een mooi resultaat. In al onze partijen hebben we goed gespeeld en was het zeer tof. Meteen waren we goed voor een finaleplaats, hopelijk blijft het hier niet bij en kunnen we nog eens een tornooitje samen spelen.

Al bij al een zeer leuke dag gehad, een goede mix gespeeld, maar toch enige teleurstelling over de dubbel (zo weten we waaraan we moeten trainen).

Een moeder was in de keuken aan het werken, toen ze haar vijfjarig zoontje hoorde spelen in de living met zijn treintjes. Ze hoorde de trein stoppen en haar zoontje zeggen: “Al de imbicielen die nu willen afstappen moeten gdvrdmme maken dat ze van de trein zijn, want dit is de laatste halte! En al de onnozelaars die nu willen opstappen moeten maken dat ze met hun luie kont op de bank zitten want wij gaan vertrekken !”

De verbaasde moeder stapt de living in en zegt tegen haar zoon: “Zulke taal gebruiken wij niet in dit huis, maak dat je in je kamer zit en dit voor twee uren. Als je terug uit je kamer komt wil ik zo geen woorden meer horen!”

Twee uren later zit het zoontje terug in de living te spelen met zijn treintjes en hoort de moeder haar zoontje zeggen: “Aan al de passagiers, vergeet aub uw bagage niet mee te nemen. Wij danken u en hopen dat het een aangename reis was en hopen u weldra terug te mogen ontmoeten.”

Ze hoort haar kleine bengel verder vragen: ” Voor al degenen die juist terug zijn opgestapt, niet roken in de trein aub. Wij hopen dat u vandaag een aangename en ontspannende reis met ons kan meemaken.” Op het moment dat de moeder begint te glimlachen, hoort ze haar zoontje zeggen: “En voor al degenen die pisnijdig zijn met de twee uren vertraging, u moet bij die trut in de keuken zijn!!”

Op 29 en 30 april vond het tornooi van Lokerse plaats.
De zaterdag mocht ik in mijn eerste enkel starten tegen het 2de reekshoofd.
Ik speelde vrijuit, en had niets te verliezen maar maakte toch teveel fouten om de wedstrijd te winnen.
Meteen exit in het enkel spel.

Later op de dag mocht ik aantreden in het heren dubbel met Kris Dendoncker aan mijn zijde.
Nog nooit eerder samen gespeeld, maar vol zelfvertrouwen begonnen we aan onze 1ste partij.
We haalden de partij verrassend gemakkelijk binnen, we speelden goed samen en voelden elkaar goed aan.
In onze tweede dubbel mochten we het opnemen tegen 2 ex-A spelers Steven De Donder & Kristoff De Caigny.
Vol zelfvertrouwen en de gedachte dat we niets te verliezen hadden gingen we van start.
De eerste set konden we nipt binnenhalen met 24-22, in de tweede set maakten we teveel onnodige fouten en moesten we deze laten gaan.
In de derde set konden we snel een kleine voorsprong nemen, die we niet meer uit handen gaven, al kwamen onze tegenstanders gevaarlijk dicht.
Met 21-19 beslisten we de partij in ons voordeel, en haalden we een overwinning binnen die niemand had verwacht.
Het was zeker één van mijn betere dubbels ooit en ook zeer leuk om te spelen, enkele leuke rally’s en lange punten maakten het ook mooi om zien.
Daarna mochten we het opnemen tegen Desander/Schroyens (latere winnaars) een geroutineerd duo dat vorig jaar als 2de eindigde.
De eerste set moesten we nipt laten gaan, maar we kregen steeds meer vat op het spel. Zodoende namen we de 2de set voor ons rekening.
In de beslissende derde set kwamen we op een lichte achterstand, die we nog konden terugbrengen, maar toch de set uiteindelijk moesten laten gaan.
Zo bereikten we de halve finale, wat zeker geen slecht resultaat was gezien de tegenstanders.

De zondagmorgen stonden we dan alweer paraat voor de mixen, om 9.20u mochten we onze eerste partij spelen.
Met niet echt een superspel konden we de partij toch vlot binnenhalen.
Na het lange wachten mochten we het dan opnemen tegen Matthias Van Gastel en Hanne Decuypere, beide goed voor een top 10 plaats op de B1 ranking.
De eerste set moesten we nipt laten gaan, maar in de 2de vochten we ons terug in de wedstrijd.
In de derde konden we een comfortabele voorsprong opbouwen en de partij uitmaken.
Ook hier boekten we misschien een ietwat verrassende winst.
Met enkele spectaculaire rally’s was ook dit een mooi en leuke partij om te spelen en te zien.
Daarna mochten we het opnemen tegen het eerste reekshoofd Schroyens/De Cleyn.
In de eerste set kwamen we snel op een achterstand die we klein hielden maar niet goed wisten te maken.
De tweede set speelden we met een stuk minder zicht en konden we geen aanspraak maken op de set.
Ook hier bereikten we de halve finale en speelden we mooie partijen.

Een geslaagd tornooi gezien de zware tegenstanders, al was er in het enkel misschien wel meer te behalen.

Het seizoen zit er alweer bijna op, de competitie is afgelopen en hiermee ook mijn eerste seizoen voor BC Damme.
Vorig seizoen speelde ik voor BC Eikenlo, maar waar het sportief op zijn maximum zat, achteraf gezien heb ik een heel goede keuze gemaakt met de overstap naar BC Damme.
Dit seizoen was een seizoen waar ik vrij tevreden over ben, het was voor mij heel wat aanpassen.
Toch denk ik dat ik goed heb gespeeld, gezien mijn niveau van vorig seizoen en dit seizoen.
Het vertrouwen tussen mij en de ploegmaats (en omgekeerd) werd steeds groter, en ook onze prestaties en spelniveau ging de lucht in.

Persoonlijk vond ik de gemengde competitie heel leuk om te spelen, wedstrijden van hoog niveau waren hier niet zeldzaam.
Helaas kwam ik in het begin van het seizoen toch wel wat te kort om goed mee te draaien, maar gaande weg verbeterde mijn niveau en kreeg ik meer vertrouwen.
De prestaties van onze ploeg waren heel goed, eigenlijk stellen we vast dat er maar slechts één ploeg erin geslaagd is om het ons moeilijk te maken, namelijk Zwijndrecht.
Op verplaatsing speelden we onze eerste wedstrijd, en was het toch nog wat aftasten, we verloren deze met 6-2, thuis was het een ander verhaal, maar ook hier kwamen we niet verder dan een gelijkspel.
Zwijndrecht en wij wonnen verder alle matchen waardoor Zwijndrecht kampioen is geworden.
Zo eindigen we op een 2de plaats en zullen we volgend seizoen zeker terug meedoen voor de titel in 2de liga.

Vanaf januari startte ik voor het eerst in een herencompetitie, waar ik zeer naar uitkeek. Het niveau in deze competitie lag een stuk lager of in het gemengd.
Ik kon mijn mannetje staan in de dubbels en in mijn enkels, ik vond dat ik vrij goed meedraaide in de competitie.
In de heenronde wisten we alles te winnen, de ene wedstrijd al gemakkelijker dan de andere.
Met het oog op de titel begon er wat druk bij te komen en wat stress in de ploeg te sluipen, in de terugronde lieten we daardoor 5 punten liggen.
Zo eindigen we ook hier op een 2de plaats (2de jaar op rij) en zullen we ook volgend jaar terug meedoen voor de titel.

Over beide competities gezien heeft er ons niemand verslagen op eigen veld, wat toch een mooie prestatie is.
We wonnen maar liefst 8 keer (van de 11 thuisontmoetingen) met 8-0, alleen Zwijndrecht wist een gelijkspel te halen tegen ons.
In de herencompetitie versloegen we iedereen thuis met forfaitcijfers, alleen Oostende behaalde een 5-3.

Persoonlijk gezien draaide ik dit seizoen (mijn eerste seizoen als B1 speler) goed mee in de B1, ik behaalde 6 overwinningen op een B1 speler.
In totaal won ik 10 van de 16 enkelwedstrijden dit seizoen, wat ik een behoorlijke prestatie vind, zelf beschouw ik mij niet als dé enkelspeler (misschien moet ik dat toch maar herzien?).

Verder zijn we met de ploeg een hechte groep geworden en zit de sfeer er goed in. Beide competities waren leuk om spelen en hierin heb ik heel wat bijgeleerd.

Verder zou ik nog iedereen willen bedanken : Sandra, Nathalie, Peter, Nick, Chris, Anne, Jantien en Kim natuurlijk.
In het bijzonder zou ik Dieter en Anton willen bedanken, zij waren het meest paraat op de trainingen en het zijn altijd leuke wedstrijden tegen/met hen.
Dieter verdient zelfs nog een ster extra, hij heeft immers nog de moed om met mij te dubbelen op tornooien :).

En zeker niet te vergeten onze trainer Paul, die zich mateloos inzet voor de competitie en de competitiespelers.
Van wie ik de kans kreeg om veel bij te leren en dat ook nog in de toekomst zal doen.

Hopelijk blijft iedereen super gemotiveerd en kunnen we onze prestatie volgend seizoen herhalen en hebben we een tikkeltje meer geluk in de eindstrijd. Ik kijk er alvast naar uit.

Ik heb nog enkele actiefoto’s online gezet van het tornooi van Danlie (op 14 & 15 april) en van de competitie wedstrijd Ronse – Damme & Damme-Brugge.

Hier kan je de foto’s van Ronse – Damme vinden

Hier kan je de foto’s van Danlie vinden.

Hier kan je de foto’s van Damme – Brugge vinden.

Damme – Brugge, een wedstrijd die van minder belang was, maar wel best werd gewonnen. Je weet immers nooit dat Ronse nog punten zou laten liggen.

De dubbels werden gestart maar in beide partijen kwam het tot een 3-setter. Bij momenten zag het er niet zo goed uit, waardoor Nick (foto1) zich genoodzaakt voelde om een oude (maar steeds werkende) bezwering toe te passen op de tegenstanders. Dit had dan ook direct resultaat, de eerste dubbels werden alsnog binnengehaald.
De schrik zat er goed in, en niet alleen bij de tegenstanders, zelfs onze (nieuwe) ploegkapitein (foto2) was lichtjes aangedaan. De volgende dubbels werden daarna ook vlot binnengehaald, waardoor het 4-0 stond en waarbij we mooi op schema lagen voor terug een 8-0 op het bord te zetten. In de enkels verliep alles verder vlotjes verder, de enkels werden afgewerkt in 2 sets behalve ik was een buitenbeentje, ik wou er persé 3 spelen waarvan ik de 3de won met 21-3 !!
Tot slot genoten we nog even na in de kantine en maakten in de namiddag een kleine wandeling naar de petanquebaan. Hierbij had onze ploegkapitein het moeilijk zijn emoties te bedwingen, we lieten hem dan ook even alleen om te bekomen. Toen we plots een lichte kreet hoorden snelden we ter hulp, toen we aankwamen zagen we echter dat het de kapitein zeer goed verging. Ook hij was best tevreden over zijn geleverde prestatie (foto3).

Wat we verder ook niet mogen vergeten melden:

• Ik won met m’n team (Peter, Elke & Kim) in een spelletje petanque
• Nick en ik speelden enkele spelletjes petanque op “zeer hoog niveau”
• Dieter & Nick die het nog presteerden om hun hemd te besmeuren
• (Dieter die in een mum van tijd verloor in het armworstelen van mij)
• Last but not least: de schitterende ontvangst van Micheline en Chris

Het was een schitterende manier om te competitie af te sluiten.

De nederlands competitie heeft een unicum bereikt, met nog 1 speelronde te gaan staan 3 ploegen met evenveel punten aan kop. U leest het goed, 3 ploegen: AZ, Ajax en PSV. Op doelpunten saldo heeft AZ nu de beste papieren.

De laatste speelronde zal de beslissing brengen:
Excelsior – AZ
Willem II – Ajax
PSV – Vitesse

AZ heeft nog een zware verplaatsing te gaan, ze zullen de titel niet zomaar krijgen.

Wie voorheen dacht dat PSV ook dit jaar gemakkelijk kampioen ging worden zou het dus wel eens mis kunnen hebben, PSV staat er immers slechts voor.

Een helpdesk medewerker van Microsoft wordt opgeroepen voor militaire dienst.
Na een paar weken mag hij voor het eerst naar de schietbaan.
Hij vuurt zijn 10 kogels af, en wacht op de uitslag van de doelwachters.
Helemaal niks te zien op de doelschijf! krijgt hij doorgegeven.
Dan doet hij nog een kogel in zijn wapen. Hij houd één hand voor de loop en met de andere haalt hij de trekker over. en harde knal, en vier vingers eraf!

Dan roept hij naar de doelwachters: aan deze kant werkt het goed dus ik denk dat het probleem bij jullie ligt!

Verrassend genoeg stond ik dus als 2de reekshoofd in de enkel, 2de reekshoofd in de dubbel en 1ste reekshoofd in het gemengd, er werd dus heel wat verwacht van mij.
De enkel werd helaas overspoeld door W.O. waardoor er uit eindelijk maar een 6 tal B1 spelers meer overbleven. Mijn eerste partij won ik, maar in de 2de partij moest ik het opnemen tegen een Nederlander die in England (Rob Mann) studeerde en niet echt een klassement heeft. Het werd snel duidelijk dat hij zich geen 100% hoefde te geven en vrij gemakkelijk de enkel op zijn naam schreef.

Ook in het dubbel botsten we tegen hem, al hadden we hier meer kansen, 2 keer 21-18. Verder wonnen we nog een dubbel en verloren nog één. Toch hebben we enkele mooie partijen gespeeld.

In het gemengd dubbel vielen er ook 2 koppels uit, waardoor we maar met 6 overbleven en het eigenlijk beter was om alles in 1 poule af te werken. Nu speelden we 2 wedstrijden in de poule, waarvan we de eerste zeer slecht startten maar toch wonnen en de 2de iets makkelijker wonnen. En daarna de finale tegen alweer Rob Mann (samen met Ann Kusé), ook hier hadden we heel wat kansen maar moesten zeer nipt de duimen leggen, al was het wel een erg leuke partij om te spelen, en ook om te kijken volgens de toeschouwers.

In enkele wedstrijden kon ik naar mijn gevoel iets beter, al was het al bij al toch een mooi tornooi.

Een verslag van de spelers van BC Eikenlo kan je hier lezen