Op het eerste weekend van november is het traditiegetrouw tijd voor de provinciale kampioenschappen te Wachtebeke. Ik nam deel aan het heren enkel, waar ik als 4 de reekshoofd stond, heren dubbel met Michiel Polfliet, waar we 2de reekshoofd stonden en het gemengd dubbel met Kim. In het gemengd hadden we onze titel te verdedigen al zou het moeilijk worden met de blessure van Kim.

Zaterdagmiddag begon ik tegen David Hesters. Op het tweede punt lukte het mij om mijn snaren door te slaan, niet echt een goed begin dus. Ik kwam direct op een achterstand te staan en kreeg geen gevoel in mijn slagen. Bovendien waren de shuttles iets te traag naar mijn zin en kreeg ik dus ook geen lengte in mijn spel. Bij momenten toonde ik wel mijn kunnen en bracht de score gelijk, echter verloor ik de eerste set met 18-21. In de tweede set kon ik niet mijn spel spelen, ik maakte teveel fouten en kon niet genoeg brengen tegen een gretige David. Ik verloor de tweede set met 12-21. Exit in het enkel, toch wel wat verrassend misschien.

In de avond stond de dubbel gepland, oorspronkelijk met Michiel echter moest hij opgeven en werd ik gekoppeld aan Klaas Maes (winnaar in het heren enkel B1). In de dubbel hadden we direct een partij op niveau tegen Frederik Desander en Frederic Schroyens. In de eerste set was het wat zoeken naar een samen spel en maakte ik teveel persoonlijke fouten, we verloren de set dan ook met 15-21. In de tweede gingen we beter van start, we konden toch goed bijblijven maar wisten dit niet vol te houden, we verloren de tweede set met 13-21. Ook meteen exit in het dubbel dus.

Dan maar alles op de mix. In onze eerste partij mochten Kim en ik het opnemen tegen Wouter Kesteleyn en Sofie Tousseyn. In de eerste set speelden we prima en konden we vlot een voorsprong nemen. We wonnen de set zonder problemen met 21-5. In de tweede set leek het iets moeizamer te gaan. Echter door de opnieuw vele fouten van de tegenstander kwamen we mooi op voorsprong en wonnen de set met 21-12. In de tweede ronde moesten we het dan opnemen tegen 2de reekshoofd Joeri Robin en Lynn Sioncke (winnaar dames enkel B1). Geen gemakkelijke partij al zouden we het toch zeker proberen. Al snel bleek dat we niet zomaar ons spel konden aanpassen en zelf bepalen. We moesten de set laten gaan met 7-21. Ook in de tweede set konden we het tij niet keren. De druk en de pijn nam toe bij Kim en forceren is nooit een goede optie. We verloren ook de tweede set met 7-21.

Een stuk minder geslaagd kampioenschap dan vorig jaar waar we de mix wonnen en ik een halve finale haalde in het enkelspel. Mijn voorbereiding dit jaar was dan ook een stuk minder, de loting een pak moeilijker. Ook 100% concentratie was niet mogelijk. Hiermee zal ook mijn laatste tornooi gespeeld zijn en kreeg ik wel het gevoel een ‘last’ minder te hebben.